Διαφορές για ζημίες από αυτοκίνητα. Αναιρετέα η απόφαση όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά (έλλειψη αιτιολογίας), ή όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται, με βάση το πραγματικό του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου, για την επέλευση της έννομης συνέπειας που απαγγέλθηκε ή την άρνησή της (ανεπαρκής αιτιολογία) ή όταν αντιφάσκουν μεταξύ τους (αντιφατική αιτιολογία).
Αριθμός 1459/2019
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Δ’ Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ειρήνη Καλού, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Μαρία Τζανακάκη, Αντώνιο Τσαλαπόρτα, Ελένη Φραγκάκη και Ζαμπέτα Στράτα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 15 Μαρτίου 2019, με την παρουσία και του Γραμματέα Αθανασίου Λιάπη, για να δικάσει μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων: 1) …, του …, κατοίκου … και 2) ανώνυμης ασφαλιστικής και αντασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία “… ΑΑΑΕ”, που εδρεύει στην … και εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Λάζαρο Χατζηθέμελη, που δήλωσε στο ακροατήριο ότι ανακαλεί την από 14-3-2019 δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και παρίσταται.
Των αναιρεσιβλήτων: 1) α. …, το γένος … και β. …., του …, κατοίκων …, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμων του αρχικώς διαδίκου …, του …, 2) …, το γένος …, 3) …, του …, 4) …, το γένος …, κατοίκων …, 5) …, του …, 6) …, συζ. …, το γένος …, 7) …, του …, κατοίκων … και 8) …, του …, κατοίκου …, εκ των οποίων οι 1α-1β έως και 7ος εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ιωάννη Κοτζαμανίδη με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και ο 8ος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Λαγάνη με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 8-5-2013 αγωγή των ήδη 2ης έως και 6ης των αναιρεσιβλήτων και του ήδη αποβιώσαντος Γ. Γ. του Π., που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης και συνεκδικάστηκε με την από 17-7-2013 αγωγή του 1ου των ήδη αναιρεσειόντων, την από 3-9-2013 αγωγή του 7ου των αναιρεσιβλήτων, καθώς και με την από 22-10-2013 αγωγή του 8ου αναιρεσιβλήτου. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 6755/2015 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 893/2017 του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 12-6-2017 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, με Εισηγήτρια την Αρεοπαγίτη Ζαμπέτα Στράτα, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης αναίρεσης και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η κρινόμενη από 12-06-2017 (με αριθμ. καταθ. 118/21-06-2017) αίτηση αναίρεσης κατά της με αριθμό 893/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών, στις οποίες υπάγονται και οι διαφορές για ζημίες από αυτοκίνητα (άρθρ. 614 §§ 1 και 6 του Κ.Πολ.Δ.), έχει ασκηθεί νομότυπα με την κατάθεση του δικογράφου αυτής στη γραμματεία του ως άνω δικαστηρίου (άρθρ. 495 § 1 Κ.Πολ.Δ.) και εμπρόθεσμα, ήτοι εντός της διετούς προθεσμίας από τη δημοσίευσή της, εφόσον από τα προσκομιζόμενα έγγραφα δεν προκύπτει ούτε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση αυτής (άρθρ. 564 § 3 Κ.Πολ.Δ.). Ωσαύτως, έχει κατατεθεί από τους αναιρεσείοντες το προβλεπόμενο από το άρθρο 495 § 3 Κ.Πολ.Δ. παράβολο.
Συνεπώς, ενόψει και των διατάξεων των άρθρων 552, 553 § 1β, 556, 558 και 577 Κ.Πολ.Δ., είναι παραδεκτή και πρέπει να εξεταστεί το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της.
ΙΙ. Κατά τη διάταξη του άρθρου 10 του ν. ΓΠΝ/1911 “περί της εκ των αυτοκινήτων ποινικής και αστικής ευθύνης” εν περιπτώσει συγκρούσεως μεταξύ δύο ή πλειόνων αυτοκινήτων υπεύθυνος εις αποζημίωση είναι ο υπαίτιος του ατυχήματος, της υπαιτιότητας κρινόμενης κατά το κοινόν δίκαιον.
Από τη διάταξη αυτή, σε συνδυασμό προς τις διατάξεις των άρθρων 298 και 914 ΑΚ, προκύπτει ότι απαραίτητη προϋπόθεση της ευθύνης προς αποζημίωση, εν περιπτώσει συγκρούσεως αυτοκινήτων είναι η υπαιτιότης (δόλος ή αμέλεια, έστω και ελαφρά), του οδηγού του προκαλέσαντος την ζημίαν αυτοκινήτου, καθώς και η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της πράξεως ή παραλείψεως του οδηγού και της συγκρούσεως από την οποία προκλήθηκαν οι ζημίες. Υπό τις αυτές προϋποθέσεις τελεί, κατά τις διατάξεις των άρθρων 922 ΑΚ και 10 παρ. 1 του Ν. 489/1976 “περί υποχρεωτικής ασφαλίσεως της εξ αυτοκινήτων αστικής ευθύνης”, και η υποχρέωση αποζημιώσεως του προστήσαντος τον υπαίτιο οδηγό και του έχοντος ασφαλίσει την ευθύνη εκ της κυκλοφορίας του αυτοκινήτου ασφαλιστού. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του αριθ. 19 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται και αν η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση και ιδίως αν δεν έχει καθόλου αιτιολογίες, ή έχει αιτιολογίες αντιφατικές ή ανεπαρκείς σε ζητήματα που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Από την ως άνω διάταξη, που αποτελεί κύρωση της παράβασης του άρθρου 93 § 3 του Συντάγματος, προκύπτει ότι ο προβλεπόμενος απ’ αυτήν λόγος αναίρεσης ιδρύεται όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά (έλλειψη αιτιολογίας), ή όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται, με βάση το πραγματικό του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου, για την επέλευση της έννομης συνέπειας που απαγγέλθηκε ή την άρνησή της (ανεπαρκής αιτιολογία) ή όταν αντιφάσκουν μεταξύ τους (αντιφατική αιτιολογία). Το κατά νόμον αναγκαίο περιεχόμενο της ελάσσονος πρότασης προσδιορίζεται από τον εκάστοτε εφαρμοστέο κανόνα ουσιαστικού δικαίου, του οποίου το πραγματικό πρέπει να καλύπτεται πλήρως από τις παραδοχές της απόφασης στο αποδεικτικό της πόρισμα και να μην καταλείπονται αμφιβολίες. Στην προκειμένη περίπτωση, το Εφετείο με την προσβαλλόμενη 893/2017 απόφασή του, αναφορικά με την υπαιτιότητα των οδηγών των συγκρουσθέντων αυτοκινήτων δέχτηκε, ανελέγκτως, ως προκύψαντα από τις αποδείξεις τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: “Την 29-9-2012 και περί ώρα 06:50, ο πρώτος εναγόμενος των από 8-5-2013, 17-7-2013 και 3-9-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. αντίστοιχα 11748/9-5-2013, 18590/17-7-2013 και 22750/13-9-2013 αγωγών και ήδη πρώτος εφεσίβλητος της υπό στοιχείο Α’ έφεσης και όγδοος εφεσίβλητος της υπό στοιχείο Β’ έφεσης Μ. Γ., οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας …8 ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην τρίτη εναγόμενη των από 8-5-2013, 17-7-2013 και 3-9-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. αντίστοιχα 11748/2013, 18590/2013 και 22750/2013 αγωγών και ήδη τρίτη εφεσίβλητη της υπό στοιχείο Α’ έφεσης και ένατη εφεσίβλητη της υπό στοιχείο Β’ έφεσης, ιδιοκτησίας του δευτέρου εναγομένου των ανωτέρω αγωγών, ενάγοντος της από 22-10-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. 27254/2013 αγωγής και ήδη δευτέρου εφεσίβλητου της υπό στοιχείο Α’ έφεσης και έβδομου εφεσίβλητου της υπό στοιχείο Β’ έφεσης Δ. Γ., ο οποίος τον είχε προστήσει στην οδήγηση του ανωτέρω οχήματος, εκινείτο επί της εθνικής οδού … με κατεύθυνση από … προς … έχοντας ως συνεπιβάτες τον Π. Γ. του Γ., συγγενή των εναγόντων της από 8-5-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. 11748/9-5-2013 αγωγής, ο οποίος καθόταν στη θέση του συνοδηγού και τον Α. Π. του Γ., ενάγοντα της από 3-9-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. 22750/2013 αγωγής, ο οποίος καθόταν όπισθεν αυτού και οι οποίοι ήταν στρατιώτες και επέστρεφαν στον … μετά από βραδινή τους διασκέδαση, ήταν δε προσδεδεμένοι αμφότεροι με ζώνες ασφαλείας. Κατά τον ίδιο χρόνο ο τέταρτος εναγόμενος των από 8-5-2013 και 3-9-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. 11748/2013 και 22750/2013 αγωγών, πρώτος εναγόμενος της από 22-10-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. 27254/2013 αγωγής και ενάγων της από 17-7-2013 και με αριθμ. κατ. 18590/ 2013 αγωγής M. P. του G. (Μ. Π. του Τ.), οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας …79 ΙΧΕ αυτοκίνητό του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην πέμπτη εναγόμενη των από 8-5-2013 και 3-9-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. 11748/2013 και 22750/2013 αγωγών και δεύτερη εναγόμενη της από 22-10-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. 27254/2013 αγωγής εκινείτο στην ίδια ως άνω εθνική οδό και με αντίθετη προς τον ανωτέρω οδηγό Μ. Γ. κατεύθυνση, δηλαδή από ….προς ….. Η εθνική οδός … είναι διπλής κατεύθυνσης με συνολικό πλάτος οδοστρώματος 7,60 μέτρων, με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, τα δύο ρεύματα πορείας της χωρίζονταν μεταξύ τους με διπλή συνεχή διαχωριστική γραμμή, ενώ στο 42° χλμ εμφανίζει απότομη καμπύλη με ανωφέρεια και επικίνδυνη δεξιά στροφή για όσους κινούνται προς το ρεύμα πορείας προς …. και κατωφέρεια με επικίνδυνη αριστερή στροφή για όσους κινούνται στο ρεύμα πορείας προς …. Επί της ανωτέρω οδού και προς το ρεύμα πορείας προς ….. υπήρχαν πληροφοριακές πινακίδες Π-75, ήτοι διαδοχικά βέλη κατεύθυνσης, που δήλωναν επικίνδυνες καμπύλες κυρίων αρτηριών. Κατά τον προαναφερόμενο χρόνο η κατάσταση της οδού αυτής ήταν καλή με ξηρό οδόστρωμα, επικρατούσαν συνθήκες φωτισμού ημέρας και καλοκαιρία. Η ορατότητα για τα ανωτέρω κινούμενα οχήματα ήταν καλή και η κυκλοφορία των οχημάτων ήταν πολύ αραιή. Το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας ανέρχονταν σε 90 χιλ/ωρ. Ο οδηγός του με αριθμό κυκλοφορίας …78 ΙΧΕ αυτοκινήτου παρά το γεγονός ότι διερχόταν από επικίνδυνο τμήμα της εθνικής οδού, από απερισκεψία προσέδωσε στο όχημά του μεγάλη ταχύτητα, ανερχόμενη σε 110 χιλ/ωρ, η οποία υπερέβαινε την ανώτατη επιτρεπόμενη στο συγκεκριμένο σημείο και ήταν οπωσδήποτε υπερβολική για τις συγκεκριμένες περιστάσεις, ιδίως λόγω της ύπαρξης καμπύλης στην πορεία του. Αποτέλεσμα της απρονοησίας του αυτής ήταν κατά τη στιγμή, που πραγματοποιούσε την απότομη δεξιά στροφή να χάσει τον έλεγχο του οχήματός του, ακολούθως δε υπερβαίνοντας τη διπλή συνεχή διαχωριστική των δύο ρευμάτων κυκλοφορίας γραμμή να εισέλθει στο τμήμα του οδοστρώματος, που προοριζόταν για τα αντιθέτως κινούμενα οχήματα, δηλαδή αυτά που κατευθύνονταν προς …. και να συγκρουσθεί μετωπικά με το με αριθμό κυκλοφορίας …79 ΙΧΕ αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο M. P. του G. (Μ. Π. του Τ.) και το οποίο κινούνταν πλησίον της διαχωριστικής γραμμής, έχοντας αναπτύξει ταχύτητα μεγαλύτερη των 100 χιλ/ωρ. Στη συνέχεια, το με αριθμό κυκλοφορίας …78 ΙΧΕ αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο Μ. Γ., αφού διέσχισε διαγώνια ολόκληρο το ρεύμα πορείας προς …..η ακινητοποιήθηκε σε παρακείμενη τάφρο, ενώ το με αριθμό κυκλοφορίας …79 ΙΧΕ αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο M. P. (Μ. Π.), ακινητοποιήθηκε σε διαγώνια θέση εντός του ρεύματος κυκλοφορίας προς ….. και με κατεύθυνση προς ….. Αποτέλεσμα της σύγκρουσης αυτής ήταν ο συνοδηγός του με αριθμό κυκλοφορίας …78 ΙΧΕ αυτοκινήτου Π. Γ. να υποστεί κατάγματα πλευρών άμφω δεξιά από τη 2η έως την 6η και αριστερά σε όλες τις πλευρές, κάταγμα στέρνου και ανωνύμου οστού, ρήξη ήπατος και σπληνός και εισρόφηση γαστρικού περιεχομένου, από τις οποίες ως μόνη ενεργό αιτία επήλθε ο θάνατος αυτού (βλ. την υπ’ αριθμ. …39/29-9-2012 ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας-νεκροτομής του ιατροδικαστή Φ. Χ.), ο έτερος συνεπιβάτης του ιδίου οχήματος Α. Π. και ο οδηγός αυτού Μ. Γ. να τραυματιστούν (ο τελευταίος ελαφρά), αμφότερα δε τα συγκρουσθέντα οχήματα να υποστούν σοβαρές υλικές ζημίες. Τα σχετικά με τις συνθήκες επέλευσης του ανωτέρω ατυχήματος πραγματικά περιστατικά απορρέουν από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά στοιχεία, πρωτίστως δε από το βιβλίο συμβάντων, που συντάχθηκε την ημέρα του ατυχήματος από το AT ….και από την με ημερομηνία 29-9-2012 έκθεση αυτοψίας με το συνημμένο σ’ αυτή με ίδια ημεροχρονολογία πρόχειρο σχεδιάγραμμα, που συντάχθηκαν από τον επιληφθέντα της σύγκρουσης αρχ/κα του ανωτέρω AT Σ. Π.. Στα ανωτέρω δημόσια έγγραφα το ακριβές σημείο σύγκρουσης των δυο οχημάτων προσδιορίζεται στο ρεύμα πορείας από … προς …. και σε απόσταση 1,90 μ. από τη διπλή διαχωριστική γραμμή… Με βάση τα ανωτέρω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, το ένδικο ατύχημα οφείλεται σε συγκλίνουσα υπαιτιότητα (αμέλεια) των οδηγών αμφοτέρων των συγκρουσθέντων οχημάτων κατανεμόμενη σε ποσοστό 30% για τον οδηγό του με αριθμό κυκλοφορίας …79 ΙΧΕ αυτοκινήτου και 70% για τον οδηγό του με αριθμό κυκλοφορίας …78 ΙΧΕ αυτοκινήτου… Η αμέλεια του οδηγού του με αριθμ. κυκλοφ. …78 ΙΧΕ αυτοκινήτου Μ. Γ. συνίσταται στο ότι δεν επέδειξε την επιβαλλόμενη επιμέλεια και προσοχή του μέσου συνετού οδηγού, όπως όφειλε και μπορούσε να επιδείξει κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις, την εμπειρία του και την κοινή πείρα και λογική (άρθρα 330 εδ. β’ και 914 του ΑΚ). Και τούτο, διότι οδηγούσε το προαναφερόμενο όχημά του χωρίς σύνεση και δίχως να έχει διαρκώς τεταμένη την προσοχή του στην οδήγησή του, επιπλέον δεν μείωσε την ταχύτητα του οχήματός του, όπως όφειλε, ενόψει του ότι διερχόταν από επικίνδυνο τμήμα της εθνικής οδού, αλλά συνέχισε να κινείται με την προαναφερόμενη ταχύτητα η οποία υπερέβαινε την ανώτατη επιτρεπόμενη στο συγκεκριμένο σημείο και ήταν υπερβολική, ενόψει όλων των προαναφερομένων περιστάσεων με αποτέλεσμα παραβιάζοντας τη διπλή διαχωριστική γραμμή να εισέλθει με το όχημά του στο αντίθετο ρεύμα πορείας και να συγκρουσθεί με το αντιθέτως κινούμενο με αριθμό κυκλοφορίας …79 ΙΧΕ αυτοκίνητο. Η αμέλεια του οδηγού του τελευταίου αυτού οχήματος συνίσταται στο γεγονός, ότι δεν επέδειξε την επιβαλλόμενη επιμέλεια και προσοχή του μέσου συνετού οδηγού, όπως όφειλε και μπορούσε να επιδείξει κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις, την εμπειρία του και την κοινή πείρα και λογική (άρθρα 330 εδ. β’ και 914 του ΑΚ). Και τούτο, διότι οδηγούσε το προαναφερόμενο όχημά του χωρίς να ασκεί τον έλεγχο και την εποπτεία αυτού, επιπλέον δε και με ανεπίτρεπτη για τις περιστάσεις ταχύτητα, η οποία υπερέβαινε το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας των 90 χλμ/ωρ, την οποία δεν μείωσε, όπως όφειλε, ενόψει του ότι διερχόταν από επικίνδυνο και με ειδική σήμανση τμήμα της εθνικής οδού με αποτέλεσμα να συγκρουσθεί με το όχημα, που οδηγούσε ο Μ. Γ. κατά τον τρόπο, που προαναφέρθηκε. Οι άνω δε παραβάσεις των οδηγών των συγκρουσθέντων οχημάτων (άρθρα 5 παρ. 8, 12 παρ. 1, 16, 19 παρ. 1, 2, 3 και 20 παρ. 2 του ΚΟΚ για τον οδηγό Μ. Γ. και 4 παρ. 3, 12 παρ. 1, 19 παρ. 1, 2, 3 και 20 παρ. 2 του ΚΟΚ για τον οδηγό M. P. (Μ. Π.), συνδέονται, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, αιτιωδώς με την πρόκληση του ενδίκου ατυχήματος. Το Πρωτοβάθμιο, επομένως, Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε ότι η επέλευση του ενδίκου ατυχήματος, ο θανάσιμος τραυματισμός του Π. Γ., ο τραυματισμός του ενάγοντος Α. Π. και οι επελθούσες στα συγκρουσθέντα οχήματα υλικές ζημίες οφείλεται σε συγκλίνουσα αμέλεια των οδηγών των εν λόγω οχημάτων κατανεμόμενη σε ποσοστό 70% για τον οδηγό Μ. Γ. και 30% για τον οδηγό M. P. (Μ. Π.) κάνοντας δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη την προβληθείσα εκ μέρους των εναγομένων των από 17-7-2013 και 22-10-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. 18590/2013 και 27254/2013 αγωγών ένσταση συνυπαιτιότητας του ενάγοντος των αγωγών αυτών και απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς των εναγομένων των από 8-5-2013 και 3-9-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. 11748/9-5-2013 και 22750/2013 αγωγών περί αποκλειστικής υπαιτιότητας τρίτου και των εναγομένων των από 17-7-2013 και 22-10-2013 και με αριθμ. εκθ. κατ. 18590/2013 και 27254/2013 αγωγών περί αποκλειστικής υπαιτιότητας του ενάγοντος των ανωτέρω αγωγών στην επέλευσή του, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε, όσα δε αντίθετα υποστηρίζουν οι εκκαλούντες της από 25-8-2015 και με αριθμ. κατ. δικ. 2865/25-8-2015 (2628/26-8-2015) έφεσης με τους σχετικούς λόγους της έφεσής τους και οι έβδομος, όγδοος και ένατη των εφεσίβλητων της έφεσης αυτής με τους σχετικούς λόγους της αντέφεσής τους είναι αβάσιμα και απορριπτέα”. Οι ως άνω αιτιολογίες της προσβαλλομένης αποφάσεως, τόσο επί του ζητήματος της υπαιτιότητας του πρώτου αναιρεσείοντος, οδηγού του με αριθμ. κυκλοφορίας …79 ΙΧΕ αυτοκινήτου, όσο και επί του ζητήματος της υπάρξεως αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της παραλείψεώς του να μειώσει την ταχύτητα του αυτοκινήτου του στο ανώτατο επιτρεπόμενο όριο και της επελθούσας συγκρούσεως των οχημάτων και των εξ αυτής απορρεουσών συνεπειών, ζητήματα τα οποία ασκούσαν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, είναι ανεπαρκείς διότι δεν προσδιορίζεται η απόσταση του αυτοκινήτου, που οδηγούσε ο πρώτος αναιρεσείων, από το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Μ. Γ. κατά το χρόνο της εισόδου του τελευταίου στο ρεύμα πορείας που εκινείτο ο πρώτος αναιρεσείων και εντεύθεν αν αυτός οδηγώντας το αυτοκίνητό του με την επιτρεπόμενη ταχύτητα των 90 χλμ. ωριαίως, α) μπορούσε ή όχι με τη χρήση της πέδης, να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητό του προτού συγκρουστεί με το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Μ. Γ., β) μπορούσε ή όχι να κάνει αποφευκτικό ελιγμό και να αντιπαρέλθει το εισελθόν στο δικό του ρεύμα πορείας αυτοκίνητο του τελευταίου. Επομένως, είναι βάσιμος ο από το άρθρο 559 αριθ. 19 ΚΠολΔ τρίτος λόγος της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως και πρέπει να γίνει δεκτός, παρελκούσης της έρευνας των λοιπών λόγων αναιρέσεως.
Συνεπώς πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο εκδόσαν αυτή δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από δικαστή άλλο, πλην εκείνου που δίκασε (άρθρ. 580 § 3 Κ.Πολ.Δ.), να διαταχθεί η απόδοση του παραβόλου στους καταθέσαντες αναιρεσείοντες (άρθρ. 495 § 3 Κ.Πολ.Δ.) και να καταδικαστούν οι αναιρεσίβλητοι στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων, λόγω της ήττας τους (άρθρ. 176, 183 Κ.Πολ.Δ.), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 893/2017 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλο Δικαστή.
Διατάσει την απόδοση του παραβόλου στους αναιρεσείοντες. Kαι
Καταδικάζει τους αναιρεσιβλήτους στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων οκτακοσίων (1.800) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 20 Σεπτεμβρίου 2019.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 20 Δεκεμβρίου 2019.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ