Προστασία περιβάλλοντος. Η Διοίκηση οφείλει να επιλαμβάνεται αιτήματος επανακαθορισμού αιγιαλού, παλαιού αιγιαλού ή παραλίας, εφόσον ο ενδιαφερόμενος προσκομίζει κρίσιμα στοιχεία για την απόδειξη σφάλματος κατά τον αρχικό καθορισμό, άλλως χωρεί παράλειψη οφειλόμενης ενεργείας, υποκείμενη σε αίτηση ακυρώσεως. Οι πράξεις, με τις οποίες η Διοίκηση απορρίπτει ή αρνείται να εξετάσει την αίτηση αυτή έχουν εκτελεστό χαρακτήρα. Δεν δύναται να γίνει αδιαμφισβήτητα δεκτό ότι οι εκτάσεις ιδιοκτησίας της αιτούσας απέκτησαν το χαρακτήρα παλαιού αιγιαλού. Δικαιολογημένος ο καθορισμός ζώνης παραλίας καθ’ όλο το μήκος της οριογραμμής του αιγιαλού. Απαραδέκτως προβάλλονται πλημμέλειες κατά της πράξης καθορισμού παλαιού αιγιαλού και παραλίας, διότι, ως ατομική διοικητική πράξη, δεν δύναται να ελεγχθεί παρεμπιπτόντως στο πλαίσιο άλλης δίκης. Μερικά δεκτή η αίτηση ακύρωσης.
Αριθμός 1798/2019
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Ε΄
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 17 Απριλίου 2019, με την εξής σύνθεση: Γ. Παπαγεωργίου, Αντιπρόεδρος, Προεδρεύων, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος, που είχε κώλυμα, Π. Καρλή, Μ. Σωτηροπούλου, Σύμβουλοι, Θ. Ζιάμου, Μ. Μπαμπίλη, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Δ. Λαγός.
Για να δικάσει την από 7 Απριλίου 2016 αίτηση:
της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «..», που εδρεύει στον ..(..), η οποία παρέστη με την δικηγόρο Άννα Παπαγεωργίου (Α.Μ. 3305 Δ.Σ. Πειραιά), που την διόρισε με πληρεξούσιο,
κατά του Υπουργού Οικονομικών, ο οποίος παρέστη με την Ελένη Κωνστάντη, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 26 του ν. 4509/2017, περί μη εμφανίσεώς της.
Με την αίτηση αυτή η αιτούσα εταιρεία επιδιώκει να ακυρωθεί η σιωπηρή απόρριψη από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου του από 20.10.2015 αιτήματός της περί ανακλήσεως της υπ’ αριθμ. …/21-7-2005 απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (ΦΕΚ …/12.9.2005 τ. Δ΄), με την οποία επικυρώθηκε η από 20.12.2002 έκθεση της Επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού στην περιοχή κόλπου ..του Δήμου ..και κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως.
Η πληρεξουσία της αιτούσας εταιρείας δήλωσε, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 21 του Κανονισμού Λειτουργίας του Δικαστηρίου, ότι δεν θα αγορεύσει.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Παρέδρου Θ. Ζιάμου.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι
Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α
Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο ν Ν ό μ ο
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αιτήσεως έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (4177793, 1408218/14.4.2016 ειδικά έντυπα παραβόλου, σειράς Α).
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου του από 20.10.2015 αιτήματος της αιτούσας εταιρείας περί ανακλήσεως της υπ’ αριθμ. …/21-7-2005 απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (Δ΄…/12.9.2005), με την οποία επικυρώθηκε η από 20.12.2002 έκθεση της Επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού στην περιοχή κόλπου ..του Δήμου.. .
3. Επειδή, με έννομο συμφέρον ασκείται η κρινόμενη αίτηση από την αιτούσα εταιρεία, η οποία φέρεται ως ιδιοκτήτρια εκτάσεων που καταλαμβάνονται από τις οριογραμμές του παλαιού αιγιαλού και της παραλίας, όπως καθορίστηκαν με την υπ’ αριθμ. …/21.7.2005 απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (Δ΄…/12.9.2005).
4. Επειδή, η αιτούσα εταιρεία προβάλλει ότι δυνάμει της προαναφερόμενης υπ’ αριθμ. …/21.7.2005 απόφασης, τμήμα (Α) της ιδιοκτησίας της, επιφανείας 252.495,24 τ.µ., και τμήμα (Β) της ιδιοκτησίας της, επιφανείας 28.104,40 τ.µ., συμπεριελήφθησαν στα όρια του παλαιού αιγιαλού και της καθορισθείσας παραλίας, οι εν λόγω δε εκτάσεις είναι όμορες εκτάσεων άλλων ιδιοκτητών, προερχόμενων από την ίδια ευρύτερη έκταση 1.600 στρεμμάτων, ιδιοκτησίας της δικαιοπαρόχου της αιτούσας εταιρείας …., η οποία κατελήφθη στο σύνολό της από την καθορισθείσα με την ως άνω απόφαση οριογραμμή του παλαιού αιγιαλού. Ως προς όλες δε τις παραπάνω όμορες εκτάσεις έχει διαταχθεί ο επανακαθορισμός του παλαιού αιγιαλού με τις αποφάσεις 4479, 4478, 4499/2012, 803/2014, 3998/2014 και 4045/2015 του Συμβουλίου της Επικρατείας. Με τις ως άνω αποφάσεις κρίθηκε ότι η αιτιολογία της υπ’ αριθμ. …/21.7.2005 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Ιονίων Νήσων, συνιστάμενη ιδίως στο ότι η γενικότερη περιοχή με πρόσωπο νότια ως τον κόλπο του .., εμφανίζεται διαχρονικά (από το 1934 και εντεύθεν) ως αμιγώς αμμώδης χωρίς ίχνος καλλιέργειας και ότι σε κανένα από τα στοιχεία της δεν εμφανίζει ίχνη νομής ή κατοχής, είναι πλημμελής. Τούτο δε διότι η ως άνω απόφαση του Γενικού Γραμματέα Ιονίων Νήσων διαπιστώνει την ύπαρξη παλαιού αιγιαλού στις επίμαχες εκτάσεις λαμβάνοντας υπόψη ως στοιχείο κρίσης προεχόντως τη μη ύπαρξη διακατοχικών πράξεων επί των εκτάσεων αυτών, ενώ οι εν λόγω εκτάσεις εμπίπτουν στην ίδια ευρύτερη έκταση των 3.500 στρεμμάτων, στην οποία, όπως κρίθηκε με αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων (55/1993 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου, 747/2005 απόφαση του Εφετείου Πατρών, ήδη δε 1416/2011 απόφαση του Γ΄ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου), οι δικαιοπάροχοι της … (οικογένεια..) ασκούσαν κατά το χρονικό διάστημα από το έτος 1768 έως το έτος 1969, με διάνοια κυρίου, συνεχώς και αδιακόπως, πράξεις νομής και κατοχής. Ο εντοπισμός δε της ιδιοκτησίας της αιτούσας εταιρείας εντός της ευρύτερης αυτής περιοχής εμφαίνεται στο προσκομιζόμενο από Απριλίου 2014 τοπογραφικό διάγραμμα πολιτικού μηχανικού και τοπογράφου μηχανικού. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η αιτούσα εταιρεία απευθύνθηκε στη Διοίκηση (Κτηματική Υπηρεσία Ν. Ζακύνθου) το πρώτον με την από 16.12.2005 αίτηση ανάκλησης της υπ’ αριθμ. …/21.7.2005 απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, υποβάλλοντας τους τίτλους ιδιοκτησίας και τις έως τότε εκδοθείσες αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων (Ειρηνοδικείου, Μονομελούς και Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου) που αναγνώριζαν ιδιοκτησιακά δικαιώματα και πράξεις νομής ήδη πριν από το έτος 1884 και ζητώντας τον επανακαθορισμό των ορίων παλαιού αιγιαλού. Στη συνέχεια, κατόπιν αμφισβήτησης της κυριότητας της επίμαχης έκτασης από το Ελληνικό Δημόσιο, η αιτούσα εταιρεία υπέβαλε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους την από 9.12.2013 «αίτηση – υπόμνημα του άρθρου 8 του α.ν. 1539/1938», θέτοντας υπόψη του Ελληνικού Δημοσίου τα κριθέντα με την απόφαση 4499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας καθώς και με άλλες αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων που είχαν εκδοθεί στο μεταξύ (ιδίως απόφαση 747/2005 του Εφετείου Πατρών). Τελικώς, ενόψει της παρόδου τριετίας από την έκδοση των αποφάσεων 4479, 4478 και 4499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας χωρίς η Διοίκηση να προβεί στον επανακαθορισμό της οριογραμμής παλαιού αιγιαλού ως προς τις όμορες ιδιοκτησίες σε συμμόρφωση προς τις ανωτέρω αποφάσεις, καθώς και ενόψει εκδόσεως της απόφασης 1416/2011 του Αρείου Πάγου, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση αναιρέσεως του Ελληνικού Δημοσίου κατά της απόφασης 747/2005 του Εφετείου Πατρών, η αιτούσα εταιρεία υπέβαλε την από 20.10.2015 αίτηση προς την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδος και Ιονίου, η οποία κοινοποιήθηκε στην ως άνω Υπηρεσία στις 16.12.2015, με την οποία ζήτησε από το αρμόδιο όργανο, κατ’ επίκληση του άρθρου 5 παρ. 9 του Ν. 2971/2001 (περί επανακαθορισμού ορίων αιγιαλού κ.λπ.) και του άρθρου 2 και 3 του ν. 3068/2002 (περί συμμόρφωσης της Διοίκησης στις δικαστικές αποφάσεις), να προβεί στην έκδοση απόφασης ανάκλησης της ως άνω με αριθμό 8652/21-7-2005 απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (Δ΄974/12.9.2005), άλλως στην τροποποίησή της ή στην έκδοση νέας απόφασης περί επανακαθορισμού του παλαιού αιγιαλού και της παραλίας ούτως ώστε να μην συμπεριλαμβάνονται στα όρια του παλαιού αιγιαλού του ..τα προαναφερόμενα ακίνητα της ιδιοκτησίας της. Η Διοίκηση δεν απάντησε στην ως άνω αίτηση της αιτούσας εταιρείας, από τα στοιχεία δε του φακέλου προκύπτει ότι ενημέρωσε μεν διάφορες Υπηρεσίες, επιφυλάχθηκε όμως να προβεί σε σχετική κρίση εν αναμονή της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της κρινόμενης υπόθεσης. Εξάλλου, ούτε ως προς τις ήδη κριθείσες υποθέσεις προκύπτει ότι η Διοίκηση προέβη σε συγκεκριμένες ενέργειες επανακαθορισμού παλαιού αιγιαλού. Μετά δε την άσκηση της κρινόμενης αίτησης εκδόθηκε η απόφαση 310/2018 του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ακυρώθηκε ως προς την εκεί αιτούσα διάδικο η υπ’ αριθμ. …/21.7.2005 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, καθ’ ο μέρος επικυρώθηκε, με την απόφαση αυτή, η από 20.12.2002 έκθεση της κατ’ άρθρο 3 του ν. 2971/2001 Επιτροπής αιγιαλού, για τον τυπικό λόγο της κακής σύνθεσης της εν λόγω Επιτροπής, καθώς δεν προέκυψε νόμιμη πρόσκληση στις συνεδριάσεις της Επιτροπής της 2ας και 3ης Ιουλίου 2002 και της 20ης Δεκεμβρίου 2002 του τακτικού μέλους και μη παραστάντος στις εργασίες της Επιτροπής, Διευθυντή Χωροταξίας και Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων ούτε του νόμιμου αναπληρωτή του. Η κρινόμενη δε αίτηση ακυρώσεως στρέφεται κατά της ως άνω σιωπηρής απόρριψης του τελευταίου αυτού από 20.12.2015/16.12.2015 αιτήματος της αιτούσας εταιρείας περί επανακαθορισμού των οριογραμμών παλαιού αιγιαλού και παραλίας στα τμήματα της ιδιοκτησίας της που εμπίπτουν σε αυτές. Σύμφωνα με τα ειδικότερα προβαλλόμενα με την αίτηση αυτή, τα οποία επαναλαμβάνονται και στην κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως, από τις προηγηθείσες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που αφορούν σε εκτάσεις όμορες της αιτούσας, αποδεικνύεται σφάλμα της υπ’ αριθμ. …/21-7-2005 απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων περί καθορισμού παλαιού αιγιαλού στην ένδικη περιοχή, η οποία στηρίχθηκε κατά βάση στη μη διαπίστωση διακατοχικών πράξεων στη ζώνη αυτή πριν από το έτος 1884, χωρίς, ωστόσο, περαιτέρω έρευνα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της περιοχής βάσει υπαρχόντων τίτλων που επικυρώθηκαν με αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων. Κατά τους ισχυρισμούς της αιτούσας εταιρείας, το σφάλμα του καθορισμού παλαιού αιγιαλού αποδεικνύεται και από την προσκομισθείσα ενώπιον της Διοίκησης και του Δικαστηρίου ειδική γεωλογική μελέτη επιστήμονα γεωλόγου, από την οποία προκύπτει η ανέκαθεν καλλιέργεια της ένδικης έκτασης με αμπελώνες και η ανυπαρξία κύματος σε αυτήν. Περαιτέρω, τόσο με την αίτηση επανακαθορισμού ενώπιον της Διοίκησης όσο και με την κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως προβάλλεται ότι η πράξη καθορισμού αιγιαλού, παλαιού αιγιαλού και παραλίας πάσχει από διάφορες ουσιαστικές και τυπικές πλημμέλειες και ελλείψεις, καθώς και ότι η εν λόγω απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Διοίκησης.
5. Επειδή, η κρινόμενη αίτηση ασκείται παραδεκτώς κατά της απόρριψης του από 20.12.2015/16.12.2015 αιτήματος επανακαθορισμού παλαιού αιγιαλού και παραλίας, διότι το εν λόγω αίτημα συνοδευόταν από νέα – σε σύγκριση με τα προγενεστέρως υποβληθέντα – στοιχεία, κρίσιμα για τη βασιμότητά του, είχε δε διαφορετικό περιεχόμενο και νομική βάση από τα προηγούμενα αιτήματα προς τη Διοίκηση.
6. Επειδή, στο άρθρο 5 του ν. 2971/2001 («Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις», Α΄ 285), υπό τον τίτλο «Διαδικασία καθορισμού οριογραμμών αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού», ορίζονται μεταξύ άλλων τα εξής: «9. Σε περίπτωση εσφαλμένου καθορισμού της οριογραμμής του αιγιαλού ή του παλαιού αιγιαλού ή της παραλίας επιτρέπεται ο επανακαθορισμός κατά τη διαδικασία του παρόντος άρθρου. Η διαδικασία για τον επανακαθορισμό κινείται είτε αυτεπαγγέλτως από την Κτηματική Υπηρεσία είτε ύστερα από αίτηση κάθε ενδιαφερομένου και προσκόμιση στοιχείων που να αποδεικνύουν το σφάλμα του πρώτου καθορισμού. […]. 10. Η προηγούμενη παράγραφος έχει εφαρμογή και στις περιπτώσεις, κατά τις οποίες τα όρια του αιγιαλού, παλαιού αιγιαλού ή παραλίας έχουν καθοριστεί με βάση τον α.ν. 2344/1940.». Εξάλλου, στο άρθρο 7α του ν. 2971/2001 (Α΄ 285), το οποίο προστέθηκε με την παράγραφο 4 του άρθρου 11 του ν. 4281/2014 (Α΄ 160/8.8.2014), ορίζεται ότι: «1. Σε περίπτωση εσφαλμένου καθορισμού της οριογραμμής αιγιαλού, παραλίας ή παλαιού αιγιαλού, καθώς και μεταβολής της ακτογραμμής λόγω νόμιμων τεχνικών έργων ή φυσικών αιτίων, επιτρέπεται ο επανακαθορισμός από την Επιτροπή είτε αυτεπαγγέλτως είτε μετά από αίτηση κάθε ενδιαφερόμενου και προσκόμισης εκ μέρους του φακέλου με πλήρη στοιχεία που να αποδεικνύουν το σφάλμα του πρώτου καθορισμού στην αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία. Για τον επανακαθορισμό εφαρμόζονται οι διατάξεις των παραγράφων 3 έως 6 του άρθρου 4, του άρθρου 6, του άρθρου 7 και του άρθρου 9…». Κατά την έννοια της ως άνω διάταξης, η οποία ίσχυε κατά τον χρόνο υποβολής της αιτήσεως επανακαθορισμού (άρθρα 11 και 253 του ν. 4281/2014), εφόσον ζητείται από ενδιαφερόμενο ο επανακαθορισμός αιγιαλού, παλαιού αιγιαλού ή παραλίας, που έχουν καθορισθεί κατά το παρελθόν εσφαλμένως, κατά την άποψή του, η Διοίκηση οφείλει καταρχήν να επιλαμβάνεται του αιτήματος, υπό την προϋπόθεση ότι ο ενδιαφερόμενος προσκομίζει στην αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία συγκεκριμένα κρίσιμα στοιχεία για την απόδειξη σφάλματος κατά τον αρχικό καθορισμό. Κατ’ ακολουθία, η παράλειψη της Διοίκησης να αποφανθεί επί αιτήσεως επανακαθορισμού των ορίων αιγιαλού, παλαιού αιγιαλού ή παραλίας, η οποία συνοδεύεται από σχετικά συγκεκριμένα στοιχεία, συνιστά παράλειψη οφειλόμενης ενεργείας, υποκείμενη σε αίτηση ακυρώσεως, οι δε πράξεις, με τις οποίες η Διοίκηση απορρίπτει για οποιοδήποτε λόγο ή αρνείται να εξετάσει την αίτηση αυτή έχουν εκτελεστό χαρακτήρα (ΣτΕ 376/2019, 158/2017, 376, 516, 1042, 1389, 1419, 1705/2016, 2883/2015, 4807/2013 κ.ά.).
7. Επειδή, η παράλειψη της Διοίκησης να αποφανθεί επί της υπ’ αριθ. ../15.10.2014 αιτήσεως επανακαθορισμού της αιτούσας εταιρείας προσβάλλεται παραδεκτώς, διότι συνιστά, κατά τα εκτεθέντα στη σκέψη 6, παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας, εφόσον, όπως εκτίθεται στη σκέψη 5, η αίτηση συνοδευόταν από συγκεκριμένα κρίσιμα στοιχεία για την απόδειξη σφάλματος κατά τον αρχικό καθορισμό.
8. Επειδή, από τα προαναφερόμενα στοιχεία φακέλου προκύπτει ότι η αιτούσα εταιρεία, με την από 20.10.2016/16.12.2015 αίτησή της ζήτησε ρητώς τον επανακαθορισμό των ορίων του παλαιού αιγιαλού στα σημεία που καταλαμβάνει τμήματα της ιδιοκτησίας της, προσκόμισε δε σχετικώς, μεταξύ άλλων, αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Αρείου Πάγου, όπως επίσης και γεωλογική μελέτη. Από τα στοιχεία δε αυτά προκύπτει ότι τόσο λόγω της σύστασης και της μορφολογίας του εδάφους των επίμαχων εκτάσεων όσο και λόγω των διακατοχικών πράξεων που ασκούνταν συνεχώς επ’ αυτών ήδη προ του έτους 1884, όπως τούτο έχει κριθεί δικαστικώς αναφορικά με όμορες εκτάσεις, δεν δύναται να γίνει αδιαμφισβήτητα δεκτό ότι οι εκτάσεις ιδιοκτησίας της αιτούσας εταιρείας απέκτησαν το χαρακτήρα παλαιού αιγιαλού. Επομένως, τα ανωτέρω στοιχεία, όπως παρατίθενται στην εν λόγω αίτηση, δεν είναι προδήλως απρόσφορα για την επανεξέταση από την αρμόδια επιτροπή του ζητήματος του καθορισμού παλαιού αιγιαλού, ενώ η ίδια η Κτηματική Υπηρεσία Ζακύνθου παραδέχεται τη σκοπιμότητα εξέτασης του υποβληθέντος αιτήματος σε συμμόρφωση προς την υπό έκδοση απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της παρούσας υποθέσεως (βλ. το ../30.6.2016 έγγραφο του Αναπληρωτή Διευθυντή της Περιφερειακής Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου προς το Τμήμα Δημόσιας Περιουσίας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου). Επομένως, όφειλε η Διοίκηση να αποφανθεί επί του αιτήματος επανακαθορισμού παλαιού αιγιαλού, όπως υποβλήθηκε από την αιτούσα εταιρεία, η δε παράλειψή της να αποφανθεί επί του ειδικού αυτού αιτήματος είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί, κατ’ αποδοχή του σχετικώς προβαλλόμενου λόγου ακυρώσεως ως βασίμου (πρβλ. ΣτΕ 1042/2017, 1705/2016).
9. Επειδή, προβάλλεται, περαιτέρω, ότι και ο καθορισμός οριογραμμής παραλίας 10 μέτρων στον κόλπο του .., στην οποία εμπίπτει μικρό τμήμα της ιδιοκτησίας της αιτούσας, είναι αναιτιολόγητος και ως εκ τούτου πρέπει να χωρήσει επανακαθορισμός και της οριογραμμής παραλίας, δεδομένου ότι στη συγκεκριμένη περιοχή η απρόσκοπτη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα εξυπηρετείται πλήρως, αφενός, με την επαρχιακή οδό ..πλάτους 6 μέτρων που υπάρχει στο ανατολικό τμήμα του ακινήτου της αιτούσας και αφετέρου από τον αιγιαλό πλάτους 10 έως 20 μέτρων έμπροσθεν της ιδιοκτησίας της αιτούσας που δημιουργεί μεγάλη αμμώδη ζώνη παρεμβαλλόμενη μεταξύ της ιδιοκτησίας αυτής και της θάλασσας. Όμως, όπως έχει ήδη κριθεί, ο καθορισμός, στην προκειμένη περίπτωση, ζώνης παραλίας καθ’ όλο το μήκος της οριογραμμής του αιγιαλού, δικαιολογείται από την ανάγκη αφενός να αφεθεί ελεύθερη ζώνη ικανού πλάτους για την απρόσκοπτη πρόσβαση στον αιγιαλό ενόψει και των υφιστάμενων τουριστικών πιέσεων και αφετέρου να προστατευθεί η αμμώδης έκταση, η οποία αποτελεί, στην περιοχή αυτή, έναν από τους σημαντικότερους τόπους αναπαραγωγής της θαλάσσιας χελώνας caretta caretta, είδους προτεραιότητας της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (ΕΕ L 206), επιβάλλει δε τη λήψη ειδικών μέτρων, όρων και απαγορεύσεων (βλ. ΣτΕ 4265/2015 σκ. 9). Δεν ασκεί δε κατά νόμο επιρροή στον καθορισμό παραλίας η ύπαρξη διακατοχικών πράξεων πριν από το έτος 1884 στο τμήμα του παλαιού αιγιαλού που καθορίστηκε με την ίδια ως άνω …/21-7-2005 απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων. Συνεπώς, ο λόγος ακυρώσεως όσον αφορά στη σιωπηρή απόρριψη του αιτήματος επανακαθορισμού της οριογραμμής παραλίας, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, κατά το μέρος δε που πλήττει την ανέλεγκτη ουσιαστική κρίση της Διοίκησης ως προς την επάρκεια ή μη των ήδη υφισταμένων οδών πρόσβασης, είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος.
10. Επειδή, απαραδέκτως προβάλλει η αιτούσα εταιρεία πλημμέλειες κατά της πράξης καθορισμού παλαιού αιγιαλού και παραλίας, διότι η πράξη αυτή αποτελεί ατομική διοικητική πράξη, μη δυνάμενη να ελεγχθεί παρεμπιπτόντως στο πλαίσιο άλλης δίκης (ΣτΕ 662/2019, 4812/2013, 165/1999 κ.ά.). Εξάλλου, δεν δύναται η ίδια αυτή πράξη να θεωρηθεί παραδεκτώς συμπροσβαλλόμενη, διότι στην περίπτωση αυτή θα προσβαλλόταν εκπροθέσμως.
11. Επειδή, κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, καθ’ ο μέρος αφορά την απόρριψη του αιτήματος επανακαθορισμού παλαιού αιγιαλού και να αναπεμφθεί κατά το αντίστοιχο μέρος στη Διοίκηση, ενώ πρέπει να απορριφθεί καθ’ ο μέρος αφορά την απόρριψη του αιτήματος επανακαθορισμού παραλίας. Κατόπιν αυτών, αποβαίνει αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων ακυρώσεως που προβάλλονται κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος επανακαθορισμού παλαιού αιγιαλού.
Δ ι ά τ α ύ τ α
Δέχεται εν μέρει την αίτηση.
Ακυρώνει εν μέρει την παράλειψη της Διοίκησης να αποφανθεί επί του αιτήματος της αιτούσας εταιρείας, ήτοι κατά το μέρος που το αίτημα αφορά τον επανακαθορισμό παλαιού αιγιαλού, σύμφωνα με το σκεπτικό και αναπέμπει σε αυτήν την υπόθεση για νέα κρίση.
Απορρίπτει την αίτηση κατά τα λοιπά.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.
Επιβάλλει σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου τη δικαστική δαπάνη της αιτούσας εταιρείας, η οποία ανέρχεται σε εννιακόσια είκοσι (920) ευρώ.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 24 Απριλίου 2019
Ο Προεδρεύων Αντιπρόεδρος Ο Γραμματέας
Γ. Παπαγεωργίου Δ. Λαγός
και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στις 25 Σεπτεμβρίου 2019.
Η Προεδρεύουσα Σύμβουλος Ο Γραμματέας
Μ.- Ελ. Κωνσταντινίδου Δ. Λαγός