Ερμηνεία λόγου περί παραβιάσεως του άρθρου 5 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ., ν. 2717/1999). Αρχή ne bis in idem και τεκμήριο αθωότητας.
Πρόεδρος: Μ. Πικραμένος, Αντιπρόεδρος ΣτΕ
Εισηγήτρια: Φρ. Γιαννακού, Σύμβουλος Επικρατείας
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Σε υποθέσεις επιβολής φορολογικών κυρώσεων που πληρούν τα «κριτήρια Engel» δημιουργείται ζήτημα αλληλεπικαλύψεως της κανονιστικής εμβέλειας των διατάξεων του άρθρου 6 παρ. 2 της Ε.Σ.Δ.Α. και του άρθρου 4 παρ. 1 του 7ου Προσθέτου Πρωτοκόλλου, δεδομένου ότι, στις περιπτώσεις αυτές, οι επιταγές του κανόνα ne bis in idem υπερκαλύπτουν κατ’ ουσίαν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τον σεβασμό του τεκμηρίου αθωότητας, στο μέτρο που έχουν ως αυτόθροη συνέπεια τον τερματισμό της δεύτερης (μήπω περαιωθείσης αμετακλήτως) «ποινικής» διαδικασίας σε βάρος του διοικουμένου. Ενόψει τούτου, όταν στις ως άνω υποθέσεις προβάλλεται παραδεκτώς λόγος περί παραβιάσεως του άρθρου 5 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ. ενόψει της υπάρξεως αμετάκλητης αθωωτικής αποφάσεως ποινικού δικαστηρίου για την ίδια παράβαση και γίνεται, επίσης, νομότυπη επίκληση της εν λόγω αποφάσεως και των στοιχείων του αμετακλήτου αυτής, το τακτικό διοικητικό δικαστήριο νομίμως, κατά τις προπαρατεθείσες διατάξεις του Κ.Δ.Δ., οι οποίες έχουν τεθεί σύμφωνα με τις αρχές της δικονομικής αυτονομίας των κρατών μελών, εξετάζει εάν έχουν παραβιασθεί οι επιταγές του κανόνα ne bis in idem. Η υιοθέτηση της αντίθετης εκδοχής θα αντέκειτο στις διατάξεις των παραγράφων 2 και 4 του άρθρου 5 του Κ.Δ.Δ., οι οποίες αντανακλούν τις διατάξεις της Ε.Σ.Δ.Α. στη διοικητική δίκη, τόσο ως προς το τεκμήριο αθωότητας όσο και ως προς την αρχή ne bis in idem, θα ισοδυναμούσε δε με την ανοχή μίας καταστάσεως στην εσωτερική έννομη τάξη που ενδεχομένως να παραγνωρίζει την αρχή ne bis in idem παρά το ότι είχε νομοτύπως τεθεί ενώπιον του τακτικού διοικητικού δικαστηρίου το ζήτημα της δεσμεύσεώς του από την αμετάκλητη αθωωτική απόφαση του ποινικού δικαστηρίου.
Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.