Συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας – Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΟΠΙ).

Διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Ανάθεση στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας (Ο.Π.Ι.) εκτάκτως και για χρονικό διάστημα δύο ετών της διαχείρισης των  δικαιωμάτων πνευματική ιδιοκτησίας των δικαιούχων-μελών της ΑΕΠΙ. Ειδική Υπηρεσία Έκτακτης Διαχείρισης Δικαιωμάτων του ΟΠΙ και διορισμός προσωρινού διαχειριστή με θητεία δύο ετών. Απόρριψη αίτησης ακύρωσης υπουργικής αποφάσεως. Η ανάθεση στον ΟΠΙ, ως αρμόδιο φορέα επιφορτισμένο με την άσκηση της κρατικής εποπτείας επί των φορέων συλλογικής διαχείρισης, των προβλεπόμενων στο νόμο εξαιρετικών αρμοδιοτήτων δεν μετέτρεψε αυτόν σε επιχειρηματικό φορέα ανταγωνιστικό των λειτουργούντων στο πλαίσιο της αγοράς φορέων συλλογικής διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων. Οι σχετικές διατάξεις του εν λόγω νόμου δεν αντίκεινται στα άρθρα 4 παρ. 1, 5 παρ. 1 και 25 παρ. 1 Συντ. Απόρριψη ως αβάσιμων των λόγων ακυρώσεως με τους οποίους προβάλλεται ότι η ανάθεση της επίδικης δραστηριότητας στον ΟΠΙ οδηγεί σε κίνδυνο κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης και νόθευσης της δομής της αγοράς, επηρεάζει δε τις διασυνοριακού χαρακτήρα συναλλαγές των ημεδαπών οργανισμών με άλλους οργανισμούς, κατά παράβαση των ανωτέρω διατάξεων της ΣΛΕΕ. Απόρριψη λόγου ακύρωσης ότι οι προσβαλλόμενες κανονιστικές ρυθμίσεις συνιστούν ανεπίτρεπτο περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών. Ο ΟΠΙ δεν συνιστά οργανισμό συλλογικής διαχείρισης και, ως εκ τούτου, δεν εμπίπτει ως προς την οργάνωση, τη δομή και λειτουργία του στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 2 του ν. 4481/2017.

Εκπαιδευτικοί – Αποχώρηση υπαλλήλων με τη συμπλήρωση ορίου ηλικίας – Δεν παραβιάζονται υπερκείμενες διατάξεις – Αρχή αναλογικότητας -. Η αποχώρηση των υπαλλήλων – περιλαμβανομένων των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης – με τη συμπλήρωση του 60ού έτους της ηλικίας τους και 35ετούς πραγματικής και συντάξιμης υπηρεσίας καθιερώνει διαφορετική μεταχείριση, βασιζόμενη άμεσα στην ηλικία, σε βάρος των υπαλλήλων αυτών υπέρ αφ’ ενός μεν των υπαλλήλων που δεν έχουν συμπληρώσει το 60ό έτος της ηλικίας τους, αφ’ ετέρου δε των υπαλλήλων που αποχωρούν με τη συμπλήρωση του 65ου έτους. Η διαφορετική αυτή μεταχείριση δεν συνιστά απαγορευόμενη διάκριση, διότι εξυπηρετεί θεμιτούς σκοπούς, ήτοι: α) την ισόρροπη ηλικιακή διάρθρωση εντός της δημόσιας υπηρεσίας και β) τη διευκόλυνση της πρόσβασης των νέων σε ορισμένο επάγγελμα ή σε ορισμένη δημόσια υπηρεσία.