Επιβολή της πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσης για τα πειθαρχικά παραπτώματα της παράβασης καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα ή άλλους ειδικούς ποινικούς νόμους και της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής εντός υπηρεσίας. Μεταγενέστερη έκπτωση της υπαλλήλου από την υπηρεσία, λόγω αμετάκλητης ποινικής καταδίκης της. Η έκπτωση της προσφεύγουσας από την Υπηρεσία δεν συνεπάγεται την απόρριψη της προσφυγής λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος – και τούτο διότι υφίσταται ηθικό έννομο συμφέρον αυτής προς εξαφάνιση της προσβαλλομένης πειθαρχικής απόφασης. Εξάλλου, η προσφεύγουσα έχει έννομο συμφέρον προς συνέχιση της παρούσας δίκης, αφού τυχόν ευνοϊκότερη κρίση από το Δικαστήριο δύναται να διευκολύνει την σε αυτήν απονομή χάριτος, κατ’ άρθρον 47 παρ. 1 του Συντάγματος, με άρση των συνεπειών της ποινής και, περαιτέρω, την επαναφορά της στην Υπηρεσία κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 150 παρ. 1 του Υπαλληλικού Κώδικα.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά την εκδίκαση της υπαλληλικής προσφυγής του άρθρου 103 παρ. 4 του Συντάγματος, εξετάζει την υπόθεση κατά τον νόμο και την ουσία, ήτοι προβαίνει σε ιδία διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών, στον ορθό νομικό χαρακτηρισμό των πράξεων που αποδίδονται στον πειθαρχικώς διωκόμενο, ως πειθαρχικών παραπτωμάτων και στην υπαγωγή τους στον προσήκοντα κανόνα δικαίου. Περαιτέρω, εκφέρει δική του ουσιαστική κρίση σχετικά με την τέλεση των πειθαρχικών παραπτωμάτων και τη σοβαρότητά τους εν όψει και των συνθηκών υπό τις οποίες τελέσθηκαν, καθώς και σχετικά με την επιμέτρηση της πειθαρχικής ποινής κατ’ εκτίμηση όλων των στοιχείων του φακέλου της πειθαρχικής υποθέσεως, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την εν γένει υπηρεσιακή κατάσταση του υπαλλήλου καθ’ όλη τη σταδιοδρομία του.

Απόφαση ΣτΕ Ολ. 800/2021, επί αιτήσεως αναιρέσεως που εισήχθη στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου λόγω της εξαιρετικής σπουδαιότητάς της.
Στην προκείμενη περίπτωση, ζητήθηκε αποζημίωση κατ’ άρθρο 105 ΕισΝΑΚ, τόσο ευθέως, όσο και αναλόγως εφαρμοζόμενο, κατά τα κριθέντα με την απόφαση ΣτΕ Ολ 1501/2014, για την αποκατάσταση της βλάβης που ο αιτών κατά τους ισχυρισμούς του είχε υποστεί εξαιτίας σφαλμάτων, άλλως προδήλων σφαλμάτων, στα οποία υπέπεσε με απόφασή του ο Άρειος Πάγος κατά την εκδίκαση υπόθεσής του. Το Δικαστήριο έκρινε ότι το Διοικητικό Πρωτοδικείο που δίκασε κατ’ ουσίαν την αγωγή, ενόσω δεν υφίσταται νομοθετικός καθορισμός των όρων αποκατάστασης της ζημίας που προκαλείται από όργανα ενταγμένα στη δικαστική λειτουργία, καθώς και των αρμοδίων δικαστηρίων, υπερέβη τη δικαιοδοσία του, για τον λόγο δε αυτό, τον οποίο εξέτασε αυτεπαγγέλτως, αναίρεσε την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου, εξαφάνισε την πρωτόδικη απόφαση και, ακολούθως, απέρριψε την αγωγή ως απαράδεκτη.

Αστική ευθύνη του Δημοσίου από ζημιογόνο δράση οργάνου ενταγμένου στην δικαστική λειτουργία

Ερμηνεία άρθρων 105, 106 ΕισΝΑΚ σε συνδυασμό με άρθρα 39, 80 παρ. 2, 148 και 190 του ΚΔΔ – «Νομικό ζήτημα», κατά άρθρ. 12 ν. 3900/2010, το ζήτημα σχετικά με τον τρόπο διατυπώσεως δικανικού συλλογισμού και σχηματισμού δικανικής πεποιθήσεως από το δικαστήριο της ουσίας – Αναιρείται απόφαση Διοικητικού Εφετείου, το οποίο δεν εξέφερε δική του κρίση για την συνδρομή συγκεκριμένης παράνομης πράξεως ή παραλείψεως, αλλά δέχθηκε αστική ευθύνη νοσοκομείου, στηριζόμενο σε υποθετικές κρίσεις περί ενδεχομένων αιτίων προκλήσεως της βλάβης της υγείας της αναιρεσιβλήτου.

Απόφαση 622/2021 Α΄ Τμήμα
Πρόεδρος: Μ. Καραμανώφ, Αντιπρόεδρος
Εισηγητής:  Ο. Ζύγουρα, Σύμβουλος
(Ευθύνη προς αποκατάσταση ηθικής βλάβης από νόμιμη πράξη εμβολιασμού – Ερμηνεία άρθρου 73 ΚΔΔ)

Μη υπολογισμός δώρων εορτών και επιδόματος αδείας στις αποδοχές για τον υπολογισμό της εφάπαξ παροχής κατ’ άρθρ. 35 παρ. 4 περ. Α υποπερ. αα εδάφιο δεύτερο του ν. 4387/2006).
Πιλοτική δίκη κατ’ άρθρ. 1 παρ. 1 ν. 3900/2010. Αγωγή πρώην τραπεζικών υπαλλήλων κατά του Ε.Τ.Ε.Α.Ε.Π. και του Ελληνικού Δημοσίου βάσει των άρθρ. 105-106 ΕισΝΑΚ, άλλως βάσει του άρθρ. 904 ΑΚ. Συνταγματική και σύμφωνη με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.) η διάταξη του δεύτερου εδαφίου της υποπερίπτ. αα της περίπτ. α της παρ. 4 του άρθρ. 35 ν. 4387/2016 (όπως το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε με τους νόμους 4415/2016 και 4461/2017), σχετικά με το μη υπολογισμό των δώρων εορτών και του επιδόματος αδείας στις αποδοχές επί των οποίων υπολογίζεται η εφάπαξ παροχή.