Απόφαση 622/2021 Α΄ Τμήμα
Πρόεδρος: Μ. Καραμανώφ, Αντιπρόεδρος
Εισηγητής:  Ο. Ζύγουρα, Σύμβουλος
(Ευθύνη προς αποκατάσταση ηθικής βλάβης από νόμιμη πράξη εμβολιασμού – Ερμηνεία άρθρου 73 ΚΔΔ)

Μη υπολογισμός δώρων εορτών και επιδόματος αδείας στις αποδοχές για τον υπολογισμό της εφάπαξ παροχής κατ’ άρθρ. 35 παρ. 4 περ. Α υποπερ. αα εδάφιο δεύτερο του ν. 4387/2006).
Πιλοτική δίκη κατ’ άρθρ. 1 παρ. 1 ν. 3900/2010. Αγωγή πρώην τραπεζικών υπαλλήλων κατά του Ε.Τ.Ε.Α.Ε.Π. και του Ελληνικού Δημοσίου βάσει των άρθρ. 105-106 ΕισΝΑΚ, άλλως βάσει του άρθρ. 904 ΑΚ. Συνταγματική και σύμφωνη με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.) η διάταξη του δεύτερου εδαφίου της υποπερίπτ. αα της περίπτ. α της παρ. 4 του άρθρ. 35 ν. 4387/2016 (όπως το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε με τους νόμους 4415/2016 και 4461/2017), σχετικά με το μη υπολογισμό των δώρων εορτών και του επιδόματος αδείας στις αποδοχές επί των οποίων υπολογίζεται η εφάπαξ παροχή.

Κυριότητα των κοινόχρηστων χώρων του Ελληνικού

Με την 2776/2020 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας απορρίφθηκε αίτηση ακυρώσεως κατοίκων Δήμων της Αττικής γύρω από το Μητροπολιτικό Πόλο του Ελληνικού κατά της έγκρισης των πολεοδομικών μελετών επτά ζωνών πολεοδόμησης σ’ αυτόν. Με την αίτηση οι κάτοικοι είχαν προβάλει ότι η αναβολή, βάσει αντισυνταγματικής Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, της περιέλευσης των κοινοχρήστων χώρων στην κοινή χρήση, την οποία επιχειρεί η προσβαλλόμενη έγκριση των πολεοδομικών μελετών, είναι και η ίδια αντίθετη στο Σύνταγμα.

Ne bis in idem. Τελωνειακές παραβάσεις. Λαθρεμπορία. Δικαίωμα περιουσίας και οικονομική ελευθερία. Αστική συνευθύνη εταιρείας για την πληρωμή πολλαπλών τελών λαθρεμπορίας.

Άρθρα 105, 106 Εισ.Ν.Α.Κ. χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης. Ευθύνη του Δημοσίου, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης ή των άλλων ν.π.δ.δ. προς αποζημίωση γεννάται όχι μόνον από την έκδοση μη νόμιμης εκτελεστής διοικητικής πράξης ή από τη μη νόμιμη παράλειψη έκδοσης τέτοιας πράξης, αλλά και από μη νόμιμες υλικές ενέργειες των οργάνων του Δημοσίου ή του ν.π.δ.δ. ή από παραλείψεις οφειλόμενων νόμιμων υλικών ενεργειών αυτών, εφόσον οι υλικές αυτές ενέργειες ή παραλείψεις συνάπτονται με την οργάνωση και λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών ή των υπηρεσιών του κατά περίπτωση ν.π.δ.δ., στις περιπτώσεις βεβαίως που οι υλικές αυτές ενέργειες ή παραλείψεις προέρχονται από την οργάνωση και λειτουργία των υπηρεσιών τούτων, όχι δε και οσάκις συνάπτονται με την ιδιωτική διαχείριση του Δημοσίου κ.λπ. ή οφείλονται σε προσωπικό πταίσμα οργάνου ενεργήσαντος εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών καθηκόντων του. Εξάλλου, υπάρχει ευθύνη του Δημοσίου ή των ν.π.δ.δ., τηρουμένων και των λοιπών προϋποθέσεων του νόμου, όχι μόνον όταν με πράξη ή παράλειψη οργάνου τους παραβιάζεται συγκεκριμένη διάταξη νόμου, αλλά και όταν παραλείπονται τα ιδιαίτερα καθήκοντα και υποχρεώσεις που προσιδιάζουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία και προσδιορίζονται από την κείμενη εν γένει νομοθεσία, τα διδάγματα της κοινής πείρας και τις αρχές της καλής πίστης.

Βεβαίωση μόνιμης κατοικίας. Οι αιτήσεις ακυρώσεως κατά διοικητικών πράξεων που αφορούν την εφαρμογή των περί βεβαιώσεως μόνιμης κατοικίας διατάξεων, οι οποίες εντάσσονται στη νομοθεσία περί Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, υπάγονται πλέον στην αρμοδιότητα των διοικητικών εφετείων

Aυτοδίκαιη αποβολή της δικηγορικής ιδιότητας, λόγω αμετάκλητης ποινικής καταδίκης: αντίθετη, υπό προϋποθέσεις, στο άρθρο 8 της Ε.Σ.Δ.Α.

Πολλαπλά τέλη και ποινική αθωωτική απόφαση, ne bis in idem

Αίτημα περί μεταβολής της φορολογικής κατοικίας. Οίκοθεν μεταβολή της καταχωρηθείσης στο φορολογικό μητρώο διεύθυνσης κατοικίας του αιτούντος. Φορολογική διαφορά υπαγόμενη στην αρμοδιότητα των διοικητικών δικαστηρίων γεννάται από ατομικές διοικητικές πράξεις, με τις οποίες είτε επιβάλλεται αμέσως φορολογικό βάρος ή φορολογική κύρωση είτε κρίνεται αντικείμενο ευθέως συναπτόμενο με συγκεκριμένη φορολογική ή συναφή υποχρέωση συνδεόμενη με φορολογητέα ύλη ατομικώς ορισμένη, η οποία αμφισβητείται εν όλω ή εν μέρει με την προσφυγή. Δεν υπόκεινται, αντιθέτως, σε προσφυγή ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων οι διοικητικές πράξεις οι σχετιζόμενες μεν με την καθ’ όλου εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας, μη συνδεόμενες, όμως, αμέσως προς συγκεκριμένο φορολογικό βάρος, ατομικώς καθ’ υποκείμενο και αντικείμενο προσδιοριζόμενο.

Λαθρεμπορία. Επιβολή πολλαπλού τέλους. Προϋποθέσεις εφαρμογής της αρχής ne bis in idem σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 του 7ου Π.Π. της ΕΣΔΑ. Η διάταξη αυτή αντιτίθεται, καταρχήν, στην εκκίνηση και εξακολούθηση διοικητικής διαδικασίας και δίκης περί της επιβολής διοικητικής χρηματικής κυρώσεως για φορολογική ή τελωνειακή παράβαση, όταν για την ίδια κατ’ ουσίαν παράβαση έχει ήδη περατωθεί αμετάκλητα η αντίστοιχη ποινική διαδικασία. Το άρθρο 96 παρ. 1 του Συντάγματος δεν αποκλείει την επιβολή από τη Διοίκηση χρηματικών κυρώσεων για παραβάσεις της φορολογικής ή τελωνειακής νομοθεσίας, ακόμα κι αν έχουν “ποινικό” χαρακτήρα, κατά την έννοια της ΕΣΔΑ. Αν προβλέπονται για την ίδια παραβατική συμπεριφορά τόσο διοικητικές όσο και ποινικές κυρώσεις, δεν αποκλείεται η θέσπιση και η εφαρμογή διατάξεων από τις οποίες να προκύπτει επίδραση της αμετακλήτως περατωθείσας ποινικής διαδικασίας και δίκης στην αντίστοιχη διοικητική διαδικασία και δίκη, ενώ τέτοιες διατάξεις, στο μέτρο που προβλέπουν δέσμευση του διοικητικού δικαστηρίου από τις κρίσεις του ποινικού δικαστή, όσον αφορά την εκτίμηση της ουσίας της υποθέσεως, πρέπει να ερμηνεύονται στενά. Αντίθετη μειοψηφία. Κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για να εξεταστεί ο κατ’ ουσίαν σύνδεσμος μεταξύ των δύο διαδικασιών, διοικητικής και ποινικής. Συντρέχουν, εν προκειμένω, οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 4 παρ. 1 του 7ου Π.Π. της ΕΣΔΑ. Η αρχή ne bis in idem αποτελεί, επίσης, γενική αρχή του δικαίου της ΕΕ και έχει ενσωματωθεί στο άρθρο 50 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης. Δεν δικαιολογείται η εξακολούθηση της διοικητικής δίκης περί της επιβολής πολλαπλού τέλους, μετά την έκδοση αμετάκλητης αθωωτικής απόφασης ποινικού δικαστηρίου. Δεν συντρέχει περίπτωση διατυπώσεως προδικαστικού ερωτήματος στο ΔΕΕ, ούτε παραπομπής στο ΑΕΔ. Το δικάσαν
Διοικητικό Εφετείο έλαβε υπόψη του την αμετάκλητη αθωωτική απόφαση κατά τρόπο που παραβιάζει την αρχή ne bis in idem, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 4 παρ. 1 του 7ου Π.Π. της ΕΣΔΑ και στο πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο. Κατά την μειοψηφία η επιβολή της κύρωσης αντίκειται στο άρθρο 96 του Συντάγματος. Δεκτές η αναίρεση, η έφεση και η προσφυγή όσον αφορά την επιβολή πολλαπλού τέλους, παραπομπή της υπόθεσης στο Τμήμα όσον αφορά την επιβολή των διαφυγόντων δασμών και φόρων (αναιρεί την αριθμ. 168/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς). Η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια με την αριθ. 1771/2019 απόφαση του ΣτΕ.