Κατοχύρωση του απαραβίαστου της ιδιωτικής ζωής των πολιτών, στον πυρήνα της οποίας ανήκει η ερωτική ζωή και ο σεξουαλικός προσανατολισμός εκάστου. Ο νομοθέτης δεν κωλύεται, από το άρθρο 21 του Συντάγματος, να τροποποιεί τις ρυθμίσεις περί των τρόπων σύστασης της οικογένειας ή να αναγνωρίζει άλλες, εναλλακτικές προς τον γάμο, μορφές συμβίωσης και την δι’ αυτών ίδρυση οικογενειακών δεσμών. Η θέσπιση και ρύθμιση με το ν.4356/2015 του συμφώνου συμβίωσης των ομοφύλων δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και σε διεθνείς συμβάσεις, δεν θίγει τον συνταγματικώς προστατευόμενο θεσμό του γάμου και της οικογένειας, ούτε προσβάλλονται η Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία και η κατά το Σύνταγμα θέση αυτής ως επικρατούσης, ούτε ο θεσμικός ρόλος της Εκκλησίας της Ελλάδας και δεν θίγονται οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλήνων πολιτών, εγγάμων /και γονέων ή μη. Δεν στοιχειοθετείται η συνδρομή της βλάβης, που επικαλούνται οι αιτούντες (Ιερές Μητροπόλεις, Μητροπολίτες και λοιποί κληρικοί, ιδιώτες Χριστιανοί Ορθόδοξοι) λόγω προσβολής των χρηστών ηθών, της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας, της Εκκλησίας της Ελλάδας ή των δικαιωμάτων των πιστών της. Η πρόβλεψη υποχρεωτικής αναγραφής του θρησκεύματος των μερών στη ληξιαρχική πράξη του συμφώνου συμβίωσης δεν προσβάλλει, κατά το μέρος που αφορά και ομόφυλα μέρη, την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία, ούτε δημιουργεί την εντύπωση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει ή ανέχεται την ομοφυλοφιλία και τις ομόφυλες σχέσεις συμβίωσης. Αντίθετη μειοψηφία. Απορρίπτεται η αίτηση ακύρωσης της υα ΤΑΔΚ39/2016. Όμοια με την απόφαση 2004/2018 ΣτΕ.