Αίτηση ακύρωσης της κυα 45231/2017, κατά το μέρος που θεσπίζεται υποχρέωση των ασκούντων νομικές δραστηριότητες να αποδέχονται μέσα πληρωμής με κάρτα. Αρμόδιο για την εκδίκαση της υπό κρίση αιτήσεως είναι το Β΄ Τμήμα του ΣτΕ. Ο αιτών Δικηγορικός Σύλλογος με έννομο συμφέρον ασκεί την κρινόμενη αίτηση. Η εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 65 παρ. 3 του ν. 4446/2016 είναι ειδική και ορισμένη, κατά το άρθρο 43 παρ. 2 εδ. α΄ του Συντάγματος. Στις διατάξεις των άρθρων 63 και 65 του ν. 4446/2016 ενέπιπταν οι δικηγόροι. Η εξουσιοδοτική διάταξη και η προσβαλλόμενη κυα δεν παραβιάζουν την κατ` άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος οικονομική ελευθερία των δικηγόρων, ούτε τη συμβατική ελευθερία τους. Το μέτρο της επιβολής στους δικαιούχους πληρωμής υποχρεωτικής τοποθέτησης τερματικού POS δεν παρίσταται απρόσφορο, περιττό ή δυσανάλογο. Δεν κωλύεται η θέσπιση από τον νομοθέτη περιορισμών στο δικηγορικό επάγγελμα, ούτε ο δικηγόρος δύναται να απαλλαγεί από την εκπλήρωση υποχρεώσεων που θεσπίζονται για όλους τους ασκούντες ελευθέριο επάγγελμα και αποβλέπουν στη θεραπεία σκοπού δημοσίου συμφέροντος, όπως είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Το επίδικο μέτρο δεν αντίκειται στο άρθρο 9Α του Συντάγματος, ούτε γεννάται θέμα παραβίασης του δικηγορικού απορρήτου ή προστασίας ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Απορρίπτεται η αίτηση ακύρωσης. Η υπόθεση εισήχθη στην επταμελή σύνθεση με πράξη της Προέδρου του Β΄ Τμήματος. Όμοια με την 2458/2018 ΣτΕ (επταμ).

Παραδεκτά προσβαλλόμενη είναι η παράλειψη εκδόσεως πράξεως περί διορισμού της αιτούσας σε κενή θέση συμβολαιογράφου, που εκδηλώθηκε με την έκδοση των πράξεων διορισμού των λοιπών επιτυχόντων. Αν και η υπόθεση υπάγεται στην αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου, το ΣτΕ κρατά και εκδικάζει την υπόθεση. Η απαγόρευση των διακρίσεων ως προς την ηλικία εφαρμόζεται και στους συμβολαιογράφους. Πότε συγχωρούνται αποκλίσεις από την απαγόρευση αυτή. Το άρθρο 21 παρ. 1 του Κώδικα Συμβολαιογράφων, που θεσπίζει ως ανώτατο όριο εισόδου στον οικείο κλάδο το 42ο έτος ηλικίας, αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 1 και 6 παρ. 1 της Οδηγίας 2000/78/ΕΚ. Μη νόμιμος ο αποκλεισμός της αιτούσας από τον διαγωνισμό. Δεκτή η αίτηση ακύρωσης.

Εφόσον το Πειθαρχικό Συμβούλιο αποτελεί όργανο του ΑΕΙ, στη δίκη νομιμοποιείται παθητικά το ΑΕΙ και όχι ο Υπουργός Παιδείας. Δεν απαιτείται μνεία στην πειθαρχική απόφαση της πράξης διορισμού μέλους του πειθαρχικού συμβουλίου. Στο Πειθαρχικό Συμβούλιο μετέχει Αντιπρύτανης του ΑΕΙ. Νόμιμα απορρίφθηκε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο το αίτημα αναβολής της υπόθεσης. Στην πειθαρχική διαδικασία δεν εφαρμόζεται το δικαίωμα σιωπής και μη αυτοενοχοποίησης του κατηγορουμένου. Νομίμως ελήφθη υπόψη ανωμοτί μαρτυρική κατάθεση του διωκόμενου ληφθείσα κατά την ΕΔΕ και ένορκη κατάθεση ενώπιον της εισηγήτριας του Πειθαρχικού Συμβουλίου, εφόσον αυτός δεν αντέλεξε. Αντίθετη μειοψηφία. Αιτιολογημένα κρίθηκε ότι ο προσφεύγων τέλεσε το πειθαρχικό παράπτωμα της επίδειξης διαγωγής απάδουσας στην αξιοπρέπεια πανεπιστημιακού λειτουργού, διότι προέβη σε εκφοβισμούς και διατύπωσε άμεσες ή έμμεσες απειλές σε βάρος των φοιτητών, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν εκλέκτορες στις εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου και Αναπληρωτή Προέδρου τη σχολής. Περιστατικά. Η επιβολή της ποινής της προσωρινής απόλυσης τριών μηνών αιτιολογείται νομίμως και το πειθαρχικό συμβούλιο δεν υπερέβη τα άκρα όρια της διακριτικής του ευχέρειας ούτε παρέβη την αρχή της αναλογικότητας. Παραπομπή της υπόθεσης στην επταμελή σύνθεση του Τμήματος.

Κατοχύρωση του απαραβίαστου της ιδιωτικής ζωής των πολιτών, στον πυρήνα της οποίας ανήκει η ερωτική ζωή και ο σεξουαλικός προσανατολισμός εκάστου. Ο νομοθέτης δεν κωλύεται, από το άρθρο 21 του Συντάγματος, να τροποποιεί τις ρυθμίσεις περί των τρόπων σύστασης της οικογένειας ή να αναγνωρίζει άλλες, εναλλακτικές προς τον γάμο, μορφές συμβίωσης και την δι’ αυτών ίδρυση οικογενειακών δεσμών. Η θέσπιση και ρύθμιση με το ν.4356/2015 του συμφώνου συμβίωσης των ομοφύλων δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και σε διεθνείς συμβάσεις, δεν θίγει τον συνταγματικώς προστατευόμενο θεσμό του γάμου και της οικογένειας, ούτε προσβάλλονται η Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία και η κατά το Σύνταγμα θέση αυτής ως επικρατούσης, ούτε ο θεσμικός ρόλος της Εκκλησίας της Ελλάδας και δεν θίγονται οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλήνων πολιτών, εγγάμων /και γονέων ή μη. Δεν στοιχειοθετείται η συνδρομή της βλάβης, που επικαλούνται οι αιτούντες (Ιερές Μητροπόλεις, Μητροπολίτες και λοιποί κληρικοί, ιδιώτες Χριστιανοί Ορθόδοξοι) λόγω προσβολής των χρηστών ηθών, της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας, της Εκκλησίας της Ελλάδας ή των δικαιωμάτων των πιστών της. Η πρόβλεψη υποχρεωτικής αναγραφής του θρησκεύματος των μερών στη ληξιαρχική πράξη του συμφώνου συμβίωσης δεν προσβάλλει, κατά το μέρος που αφορά και ομόφυλα μέρη, την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία, ούτε δημιουργεί την εντύπωση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει ή ανέχεται την ομοφυλοφιλία και τις ομόφυλες σχέσεις συμβίωσης. Αντίθετη μειοψηφία. Απορρίπτεται η αίτηση ακύρωσης της υα ΤΑΔΚ39/2016. Όμοια με την απόφαση 2004/2018 ΣτΕ.

1. Επειδή, κατά την κρατήσασα γνώμη των Συμβούλων Ι[…] η αρχή ne bis in idem, έτσι όπως κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα και στο ενωσιακό δίκαιο, αλλά και στο 4ο άρθρο του 7ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, δεν αποτυπώνει κατ’ ουσίαν κάποιο ξεχωριστό δίκαιο εξ υποκειμένου, παρά, αντιθέτως, συνιστά αναγκαία αντανάκλαση της λειτουργίας της εκκρεμοδικίας και του δεδικασμένου, δηλαδή επιταγή της αρχής της ασφάλειας δικαίου, ως θεμελιώδους έκφανσης του κράτους δικαίου.