Ο θεσμός της Διαμεσολάβησης ή άλλως Εξώδικη Επίλυση Διαφορών (Alternative Dispute Resolution) αν και με γοργά βήματα, αρχίζει πλέον να κάνει εμφανή την παρουσία του στο Ελληνικό νομικό παρασκήνιο.

Πολλές φορές, η προσφυγή σε διαμεσολάβηση είναι πραγματικά η μόνη ενδεδειγμένη λύση, ιδιαίτερα όταν η διαφωνία προκύπτει κατά την εκτέλεση μιας σύμβασης και τα συμβαλλόμενα μέρη είναι διαφορετικής δικαιοδοσίας, με αποτέλεσμα η επιλογή του αρμόδιου δικαστηρίου να είναι δύσκολη.

Επίσης, η προσφυγή σε διαμεσολάβηση είναι προτιμητέα όταν τα διαφωνούντα μέρη είναι μεγάλες εταιρείες, για τις οποίες πρωταρχικό τους μέλημα είναι η άμεση επίλυση των διαφορών που προκύπτουν από συμβάσεις τους.

Θυμάμαι πάντα τα λόγια του Καθηγητή Κληρονομικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο, που μας έλεγε ότι οι πιο δύσκολες και με μεγάλη αντιδικία υποθέσεις είναι οι υποθέσεις μεταξύ των κληρονόμων μιας περιουσίας και ιδιαίτερα αν αυτή είναι μεγάλης αξίας ή αν το κληρονομιαίο περιουσιακό στοιχείο είναι η οικογενειακή επιχείρηση. Και ο λόγος αυτής της δυσκολίας και αντιδικίας είναι τα προσωπικά «πάθη» των κληρονόμων που εμφανίζονται ως καταστροφικός λαίλαπας, όταν πάψει να υφίσταται ο μεταξύ τους συνδετικός κρίκος, ο κληρονομούμενος.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η δυνατότητα διόρθωσης ανακριβούς κτηματολογικής εγγραφής με πρακτικό συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς του άρθρου  214^Α του Κ.Πολ.Δ. στο πλαίσιο της εκκρεμοδικίας, που επικυρώνεται από τον Πρόεδρο του δικαστηρίου στο οποίο εκκρεμεί η αγωγή.

Με την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών 2222/2018, κρίθηκε ότι: «Με το άρθρο 214^Α του Κ.Πολ.Δ., … ρυθμίστηκε, … ο δικονομικός θεσμός της απόπειρας συμβιβαστικής επίλυσης των διαφορών ως υποχρεωτική προδικασία της δίκης, με στόχο … αφενός την ταχύτερη, απλούστερη και αφετέρου ουσιαστικότερη επίλυση ορισμένων από τις σοβαρότερες και δυσχερέστερες ιδιωτικές διαφορές αρμοδιότητας Πολυμελούς Πρωτοδικείου, καθότι οι διάδικοι και οι δικηγόροι τους, γνωρίζοντας καλύτερα από κάθε τρίτο την αλήθεια  και τις ασθενείς πλευρές της απόψεώς τους, δύνανται, αδέσμευτοι από δικονομικούς τύπους και από τις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου, να εξεύρουν την αμοιβαίως συμφερότερη λύση.

Το Κέντρο Αποτελεσματικής Επίλυσης Διαφορών (Centre for Effective Dispute Resolution – CEDR), ανακοίνωσε τα αποτελέσματα του Ελέγχου για τη Διαμεσολάβηση έτους 2018 (Mediation Audit 2018), που εξήλθαν από τις απαντήσεις 336, εν ενεργεία, διαμεσολαβητών στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Σημαντικά σημεία της έρευνας αυτής είναι:

Αλήθεια, τι θέλει ένα σκυλί μέσα στην τάξη; Και ποιος είναι αυτός που μπορεί να χειριστεί το σκυλί αυτό;

Μία Εκπαιδευτικός, με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή, εκπαιδεύτρια σκύλων, συγγραφέας και ιδρύτρια του σωματείου Ζω.Ε.Σ., κάνει ενημερωτικά σεμινάρια στα σχολεία, προβάλλοντας τις θεραπευτικές ιδιότητες ενός σκύλου σε παιδιά, κυρίως που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού, αλλά και έχουν μαθησιακές δυσκολίες ή χαμηλή αυτοπεποίθηση, μέσα από ένα δημόσιο διάλογο για μια τριμερή σχέση Δασκάλου-Σκύλου-Παιδιού.

Το Κέντρο Αποτελεσματικής Επίλυσης Διαφορών (Centre for Effective Dispute Resolution – CEDR), διεξήγαγε, το 2013, στην Αγγλία, μια έρευνα σχετικά με τους τρόπους που οι άνθρωποι συνεργάζονται, τα προβλήματα συνεργασίας που μπορεί να προκύψουν και πώς αυτά μπορούν να λυθούν. Για την έρευνα λοιπόν αυτή, ρωτήθηκαν 2.004 εργαζόμενοι, με ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο. Από αυτούς, οι 1.000 ήσαν σε θέσης διοίκησης και οι 1004 σε μη. 994 από τους συμμετέχοντες ήσαν άντρες και 1010 γυναίκες.