Προστασία περιβάλλοντος. Η Διοίκηση οφείλει να επιλαμβάνεται αιτήματος επανακαθορισμού αιγιαλού, παλαιού αιγιαλού ή παραλίας, εφόσον ο ενδιαφερόμενος προσκομίζει κρίσιμα στοιχεία για την απόδειξη σφάλματος κατά τον αρχικό καθορισμό, άλλως χωρεί παράλειψη οφειλόμενης ενεργείας, υποκείμενη σε αίτηση ακυρώσεως. Οι πράξεις, με τις οποίες η Διοίκηση απορρίπτει ή αρνείται να εξετάσει την αίτηση αυτή έχουν εκτελεστό χαρακτήρα. Δεν δύναται να γίνει αδιαμφισβήτητα δεκτό ότι οι εκτάσεις ιδιοκτησίας της αιτούσας απέκτησαν το χαρακτήρα παλαιού αιγιαλού. Δικαιολογημένος ο καθορισμός ζώνης παραλίας καθ’ όλο το μήκος της οριογραμμής του αιγιαλού. Απαραδέκτως προβάλλονται πλημμέλειες κατά της πράξης καθορισμού παλαιού αιγιαλού και παραλίας, διότι, ως ατομική διοικητική πράξη, δεν δύναται να ελεγχθεί παρεμπιπτόντως στο πλαίσιο άλλης δίκης. Μερικά δεκτή η αίτηση ακύρωσης.

Αρχή της αμεροληψίας. Προστασία περιβάλλοντος. Νόμιμη απόφαση για κατεδάφιση περίφραξης ακινήτου προς εξασφάλιση πρόσβασης του κοινού στον αιγιαλό.

Παροχή εννόμου προστασίας – Καταβολή παραβόλου επί αιτήσεως ακυρώσεως ασκούμενης από περισσότερους ομόδικους -. Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 35 παρ. 1, 3 και 4, 36 παρ. 1 και 4 και 45 παρ. 6 του π.δ. 18/1989 προκύπτει ότι σε περίπτωση ασκήσεως αιτήσεως ακυρώσεως από περισσότερα πρόσωπα με κοινό δικόγραφο αρκεί, για το παραδεκτό του ασκηθέντος βοηθήματος, η καταβολή ενός και μόνου παραβόλου. Τούτο δε διότι, η υποχρέωση καταβολής παραβόλου συνάπτεται αποκλειστικά προς αυτή καθ’ εαυτή την άσκηση του ενδίκου μέσου, δηλαδή τη διαδικαστική πράξη με την οποία υποβάλλεται το αίτημα παροχής εννόμου προστασίας και προσδιορίζεται το περιεχόμενο της ζητούμενης προστασίας και το αντικείμενο της δίκης. Οι ανωτέρω διατάξεις ουδόλως θεσπίζουν υποχρέωση καταβολής παραβόλου για καθένα χωριστά από τους διαδίκους που ενώνονται σε κοινό δικόγραφο, στο πλαίσιο του δικονομικού θεσμού της ομοδικίας, εφόσον μάλιστα η ακυρωτική δίκη αφορά την αντικειμενική νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης και όχι αυτοτελείς ατομικές αξιώσεις και δίκαια εξ υποκειμένου, η δε ομοδικία προϋποθέτει κοινό έννομο συμφέρον και κοινούς λόγους ακυρώσεως (Αντίθετη μειοψηφία). Επιλύει το ζήτημα και αναπέμπει την υπόθεση στο Β΄ Τμήμα.

Δασικοί χάρτες – Άσκηση αντιρρήσεων και αίτησης ακύρωσης -Αίτηση διόρθωσης προδήλου σφάλματος -. Η άσκηση αντιρρήσεων κατά του αναρτηθέντος δασικού χάρτη αποσκοπεί στην παροχή, προς κάθε ενδιαφερόμενο, της ευχέρειας να προβάλει, ενώπιον ειδικώς κατεστημένου οργάνου, ειδικούς ισχυρισμούς για την αμφισβήτηση του δασικού χαρακτήρα συγκεκριμένου τμήματος της χαρτογραφηθείσας περιοχής, συνοδευόμενους από τα αναγκαία για την υποστήριξή τους στοιχεία. Εάν οι αντιρρήσεις, με τις οποίες είναι, βεβαίως, δυνατή η προβολή και τεχνικής φύσης ισχυρισμών, ασκηθούν και απορριφθούν, η νομιμότητα της απόρριψής τους μπορεί να αμφισβητείται με αίτηση ακύρωσης κατά της κύρωσης του δασικού χάρτη, αντικείμενο ελέγχου της οποίας μπορεί να είναι η αιτιολογία απόρριψης των εν λόγω ισχυρισμών.

Σώρευση ποινικής  και διοικητικής διαδικασίας και δίκης κατά του ίδιου προσώπου για την ίδια παράβαση λαθρεμπορίας – Ερμηνεία του άρθρου 100 του Συντάγματος  

Επιτρέπεται να χαρακτηρίζονται εκτάσεις ως περιοχές προστασίας της φύσης, Εθνικά πάρκα ή ζώνες προστασίας αυτών και να επιβάλλονται, αφού τηρηθεί η αρχή της αναλογικότητας, μέτρα που συνεπάγονται την απαγόρευση της ανάπτυξης ορισμένων δραστηριοτήτων σε αυτές ή τη χρήση τους για ορισμένο σκοπό. Αν το επιβαλλόμενο μέτρο έχει ως αποτέλεσμα την ουσιώδη στέρηση της χρήσης της ιδιοκτησίας κατά τον προορισμό της, η οποία υπερβαίνει το εύλογο όριο ανοχής και αλληλεγγύης, γεννάται αξίωση του ιδιοκτήτη έναντι του Δημοσίου προς αποζημίωση, που θεμελιώνεται ευθέως στο άρθρο 22 παρ.1 του ν. 1650/1986. Η αδράνεια της Διοίκησης να εκδώσει το σχετικό διάταγμα δεν αντιβαίνει στην προστασία του ιδιοκτήτη, ο οποίος έχει ευθεία αξίωση αποζημίωσης, όμως η Διοίκηση δεν μπορεί να επιλέξει ένα από τα προβλεπόμενα στο νόμο οικονομικά αντισταθμίσματα. Το νομοθετικό αυτό δεν μπορεί να πληρωθεί ερμηνευτικά από τον δικαστή. Αντίθετη μειοψηφία. Επιβολή μερικού περιορισμού του εύρους της χρήσεως και εκμεταλλεύσεως του ακινήτου της αναιρεσίβλητης εξαιτίας περιορισμών και δεσμεύσεων, οι οποίοι επιβλήθηκαν για την κήρυξη του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου και επιδίκαση αποζημίωσης. Εφόσον δεν υφίσταται πλέον αντίθεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης προς τη νομολογία του ΣτΕ, απορρίπτεται η αναίρεση ως απαράδεκτη κατά το άρθρο 12 παρ. 1 του ν.3900/2010. 

Η εξαίρεση από την απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς ή στεγασμένους χώρους των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, δεν θεσπίσθηκε επί τη βάσει κριτηρίων προκυπτόντων από τη διεθνή σύμβαση πλαίσιο για τον έλεγχο του καπνού, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 3420/2005, αλλά  υπαγορεύθηκε από δημοσιονομικούς λόγους και η εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 45 του ν. 3986/2011 είναι ανίσχυρη. Η προσβαλλόμενη κυα Υ1/Γ.Π.οικ.134274/2011, όπως τροποποιήθηκε με την κυα Υ1/Γ.Π.οικ.134274/2011, εκδόθηκε επί τη βάσει μη εγκύρου εξουσιοδοτήσεως. Δεκτή η αίτηση ακύρωσης.

Οι ανθυπαστυνόμοι του άρθρου 10 του ν. 3686/2008 προάγονται στον βαθμό του υπαστυνόμου β΄ μετά την αποφοίτησή τους από το Τ.Ε.Μ.Α., εφόσον έχουν συμπληρώσει τρία έτη στον βαθμό τους και το 32^ο έτος της ηλικίας τους και δεν έχουν υπερβεί το 48^ο έτος. Πότε οι ανθυπαστυνόμοι προάγονται επ’ ανδραγαθία στο βαθμό του υπαστυνόμου β΄. Αν και δεν προστατεύεται από το Σύνταγμα η προαγωγική εξέλιξη των αστυνομικών υπαλλήλων, πρέπει να τηρούνται οι συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αξιοκρατίας. Οι ρυθμίσεις του νόμου σχετικά με την προαγωγή ανθυπαστυνόμων στο βαθμό του υπαστυνόμου β’, με την συμπλήρωση του οριζομένου χρόνου υπηρεσίας, δεν παραβιάζουν τις συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αξιοκρατίας, ούτε την αρχή της αναλογικότητας. Αντίθετη μειοψηφία. Η εμπειρία των εν λόγω αστυνομικών υπαλλήλων δεν κτάται μόνο στον κατεχόμενο βαθμό αλλά καθ’ όλη την διάρκεια της σταδιοδρομίας τους. Η ουσιαστική ορθότητα της επιλογής των κριτηρίων προαγωγής των ανθυπαστυνόμων εκφεύγει των ορίων του δικαστικού ελέγχου. Το άρθρο 22 παρ. 1 του Συντάγματος δεν έχει πεδίο εφαρμογής στην περίπτωση των αστυνομικών υπαλλήλων. Απορρίπτεται η αίτηση ακύρωσης. Η υπόθεση εισήχθη στην επταμελή σύνθεση του Γ’ Τμήματος κατά το άρθρο 1 παρ. 1 του ν.3900/2010.

Για την προαγωγή στη θέση του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας απαιτείται προηγουμένως συναίνεση του επιλεγομένου δικαστικού λειτουργού. Ως συναίνεση θεωρείται και η μη ρητή εναντίωση του προταθέντος προς προαγωγή. Η παρ. 5 του άρθρου 90 στου Συντάγματος ερμηνεύεται σε συνδυασμό προς τις διατάξεις του Συντάγματος και του δικαίου της ΕΕ. Ο λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο αμφισβητείται η συνδρομή της ανωτέρω προϋποθέσεως, δεν εμπίπτει στο απαράδεκτο της παρ. 6 του άρθρου 90 του Συντάγματος και εξετάζεται κατ’ ουσίαν. Αντίθετη μειοψηφία. Εφόσον η αιτούσα εκλήθη σε ακρόαση ενώπιον της Διασκέψεως των Προέδρων της Βουλής, αβασίμως προβάλλεται ότι η προσβαλλομένη πράξη εξεδόθη χωρίς την συναίνεσή της. Απαράδεκτα προσβάλλεται αυτοτελώς η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, διότι, ως προπαρασκευαστική πράξη, στερείται εκτελεστού χαρακτήρα. Παραδεκτά προσβάλλεται το π.δ/γμα διορισμού της αιτούσας στην επίμαχη θέση. Η αίτηση ασκείται με έννομο συμφέρον από την αιτούσα, η οποία επικαλείται ηθική βλάβη, διότι τοποθετείται σε θέση με τετραετή θητεία, κάτι που συνεπάγεται την πρόωρη αποχώρησή της από την υπηρεσία. Αντίθετη μειοψηφία. Απορρίπτεται η αίτηση ακύρωσης. Η αίτηση εισήχθη στην Ολομέλεια με πράξη του Προέδρου του ΣτΕ.

ΕΟΠΥΥ. Η απόφαση του ΔΣ του ΕΟΠΥΥ, με την οποία εγκρίθηκε ανώτατη τιμή αποζημίωσης για τη μηνιαία θεραπεία, με συνένζυμο Q10, των ασθενών, είναι κανονιστική, όπως και το έγγραφο του Προέδρου του ΕΟΠΥΥ, κατά το μέρος που ορίζεται η ημερομηνία έναρξης της ισχύος της ανωτέρω απόφασης. Αρμοδιότητα του ΣτΕ για την εκδίκαση της αιτήσεως ακυρώσεως. Αρμοδίως η πρώτη προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε από το ΔΣ του ΕΟΠΥΥ. Δεν παραβιάζεται το δικαίωμα των αιτούντων στην προστασία της υγείας τους. Ανυπόστατες οι προσβαλλόμενες πράξεις διότι δεν έχουν δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Δεκτή η αίτηση ακύρωσης.