ΣτΕ 1880/2019 & 1888/2019 Ολομ.
Πρόεδρος: κ. Ν. Σακελλαρίου
Εισηγητής: κ. Σ. Μαρκάτης
Ένταξη δημοσίων υπαλλήλων στον ΕΦΚΑ- εισφορές ελευθέρων επαγγελματιών

Φορολογία – Ειδικός φόρος επί των ακινήτων (ν. 3091/2002) – Εταιρεία εδρεύουσα σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ – Επίκληση trust όσον αφορά τα στοιχεία των αληθών μετόχων της – Ενωσιακές αρχές της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αναγνώρισης των εγγραφών στο μητρώο εταιρειών κράτους μέλους της ΕΕ – Ύψος του φόρου σε περίπτωση που μέτοχος είναι και τραπεζική εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο – Αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας

Παραπέμπεται στην Ολομέλεια το ζήτημα εάν, για τη νομιμοποίηση ανώνυμης εταιρείας επί προσφυγής ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων υπό το καθεστώς του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και του Κώδικα Συμβολαιογράφων, αρκεί, όταν προσκομίζεται ειδικό συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο περί παροχής πληρεξουσιότητας προς τον υπογράφοντα το δικόγραφο προσφυγής δικηγόρο, να βεβαιώνεται στο εν λόγω πληρεξούσιο η ύπαρξη των λοιπών νομιμοποιητικών στοιχείων (ήτοι του καταστατικού, των αποφάσεων της Γενικής Συνελεύσεως ή του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας, κ.λπ.), από τα οποία προκύπτει ότι το πρόσωπο που χορήγησε την πληρεξουσιότητα στον ως άνω δικηγόρο ήταν το κατά το νόμο και το καταστατικό αρμόδιο για την εκπροσώπηση της εταιρείας όργανο, ή απαιτείται, επιπλέον, και η προσκόμιση των εν λόγω στοιχείων στο δικαστήριο.

Αρχές επιβολής κυρώσεων – Αρχή της αναδρομικής εφαρμογής της ηπιότερης διοικητικής κύρωσης και δικαίωμα ένδικης προστασίας, κατά το πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο και την ΕΣΔΑ – Πρόσθετος φόρος ν. 2523/1997 – Πρόστιμο του άρθρου 58 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ), όπως τροποποιήθηκε με το άρ. 3 παρ. 7 του ν. 4337/2015 – Κατά χρόνον εφαρμογή του άρ. 58 ΚΦΔ – Ασύμβατη προς το ενωσιακό δίκαιο (και την ΕΣΔΑ) η μεταβατική ρύθμιση του άρθρου 7 του ν. 4337/2015

Παραπέμπεται στην Ολομέλεια το ζήτημα εάν, σύμφωνα με το άρθρο 115 παρ. 1 και 3 του ΚΦΕ και το άρθρο 69 παρ. 2 του ν. 2676/1999, σε συνδυασμό με το ν. 2190/1920, ο νομίμως παραιτηθείς από τη διαχείριση ή την εκπροσώπηση ανώνυμης εταιρείας δεν ευθύνεται για τα χρέη της εταιρείας από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές προς το Ι.Κ.Α. που γεννήθηκαν μετά την παραίτησή του, τούτο δε ανεξαρτήτως εάν η παραίτηση έλαβε την προβλεπόμενη στον ν. 2190/1920 δημοσιότητα ή εάν μετά την παραίτηση έχει ορισθεί ή όχι νέα διοίκηση της εταιρείας.

Ιατροί του ΕΣΥ και πειθαρχικά παραπτώματα.

Επιτρέπεται η ολοκλήρωση της πειθαρχικής διαδικασίας και μετά τη λύση της υπαλληλικής σχέσεως. Άσκηση πειθαρχικής εξουσίας και από το ΣτΕ. Παρά το γεγονός της απώλειας της υπαλληλικής ιδιότητας του υπαλλήλου, η δίκη συνεχίζεται. Αντίθετη μειοψηφία. Το πειθαρχικό όργανο και το ΣτΕ δεσμεύονται από την αμετάκλητη απόφαση ποινικού δικαστηρίου ή το αμετάκλητο απαλλακτικό βούλευμα που διαπιστώνουν ρητώς την ύπαρξη ή ανυπαρξία πραγματικών περιστατικών. Ο καθ΄ ου η προσφυγή υπέπεσε στο πειθαρχικό παράπτωμα της παράβασης καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα, που επισύρει την ποινή της οριστικής παύσης. Εφόσον ο υπάλληλος έχει απολέσει την υπαλληλική ιδιότητα, η επιβληθείσα ποινή πρέπει να μετατραπεί σε ποινή προστίμου αποδοχών 12 μηνών. Δεκτή η προσφυγή του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.

(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ,  ΑΡΜ 2018/1564)

Αναίρεση και προϋποθέσεις παραδεκτής άσκησης κατά το άρθρο 12 παρ. 1 του ν.3900/2010. Το απαράδεκτο του κυρίου δικογράφου δεν μπορεί να θεραπευθεί με το δικόγραφο των προσθέτων λόγων. Αντίθετη μειοψηφία. Βεβαίωση προστίμου που επιβλήθηκε από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για παράβαση του άρθρου 34 του ν. 3632/1928 και του άρθρου 72 παρ. 1 του ν. 1969/1991. Η αόριστη επίκληση της υπάρξεως αντίθετης νομολογίας δεν αρκεί, ενόψει της προβολής πλειόνων λόγων αναιρέσεως, για να δικαιολογήσει την άσκηση της κρινομένης αιτήσεως.
Απορρίπτεται η αναίρεση ως απαράδεκτη (επικυρώνει την αριθμ. 6239/2011 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών). Η υπόθεση εισήχθη ενώπιον της επταμελούς συνθέσεως με την αρ. 1088/2017 απόφαση του ΣτΕ.

Παρατηρήσεις Ι. Μαθιουδάκης, ΑΡΜ 2018, 1568.

Λαθρεμπορία. Η διοικητική κύρωση του πολλαπλού τέλους, έχει «ποινικό» χαρακτήρα, και επιβάλλεται παράλληλα με την ποινική κύρωση για το αδίκημα της λαθρεμπορίας. Οι κυρώσεις αυτές κατατείνουν στην ικανοποίηση κοινών σκοπών. Προϋποθέσεις εφαρμογής της αρχής ne bis in idem κατά το άρθρο 4 παρ. 1 του 7ου ΠΠ της ΕΣΔΑ. Πότε δικαιολογείται η σώρευση ποινικής και διοικητικής δίωξης και κύρωσης για την ίδια παράβαση της τελωνειακής/φορολογικής νομοθεσίας. Δέσμευση του διοικητικού δικαστή από την αμετάκλητη καταδικαστική ποινική απόφαση, για την ίδια λαθρεμπορική παράβαση, κατά το άρθρο 5 παρ. 2 εδ. β΄ του ΚΔΔ. Το διοικητικό δικαστήριο οφείλει να αχθεί στην ακύρωση της καταλογιστικής πράξης, όταν η αμετακλήτως επιβληθείσα από το ποινικό δικαστήριο ποινή, αυτοτελώς ορώμενη, είναι αποτελεσματική, αποτρεπτική και ανάλογη της σοβαρότητας της παράβασης. Αν η καταγνωσθείσα από το ποινικό δικαστήριο κύρωση είναι εμφανώς υπερβολικά ελαφριά σε σχέση με την αποδοθείσα παράβαση, ο διοικητικός δικαστής ερευνά την υπόθεση στο πλαίσιο των λόγων της προσφυγής και του αιτητικού αυτής, χωρίς να δεσμεύεται από τις κρίσεις του ποινικού δικαστηρίου, τις οποίες, πάντως, υποχρεούται να συνεκτιμήσει ειδικώς. Παραπομπή της υπόθεσης στο Διοικητικό Εφετείο, μετά την επίλυση των υποβληθέντων στο ΣτΕ προδικαστικών ερωτημάτων. Η υπόθεση εισήχθη στην επταμελή σύνθεση με πράξη της Προέδρου του Β΄ Τμήματος του ΣτΕ