ΕΔΔΑ – Ηλίας Παπαγεωργίου κατά Ελλάδας της 10.12.2020 (αρ. προσφ. 44101/13)
Μονομελές Εφετείο Αθηνών 429/2020
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ 137/2020
ΜΠρΑΘ 5694-2020
Το δικαίωμα στο διακριτικό τίτλο αποκτάται με μόνη την πραγματική χρησιμοποίηση της σχετικής ένδειξης στις συναλλαγές, εάν αυτή διαθέτει διακριτική δύναμη. Η ύπαρξη κινδύνου σύγχυσης από τη χρήση εμπορικής επωνυμίας δεν προϋποθέτει οπωσδήποτε ότι το αντικείμενο δραστηριότητας των δύο επιχειρήσεων συμπίπτει ή να είναι όμοιο. Σε περίπτωση παράνομης προσβολής διακριτικού τίτλου, εμπορικής επωνυμίας ή άλλου διακριτικού γνωρίσματος, ο φορέας αυτών έχει αξίωση για άρση της παράνομης προσβολής και για παράλειψή της στο μέλλον, ανεξάρτητα από υπαιτιότητα του προσβολέα, καθώς και για αποζημίωση και εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης κατά τις διατάξεις των αδικοπραξιών και του άρθρου 59 ΑΚ, εφόσον συντρέχει και υπαιτιότητα του τελευταίου.
ΔΕΕ – Πνευματική Ιδιοκτησία
ΣτΕ 2346-2018
ΣτΕ 1774/2020
Ελεγκτικό Συνέδριο 2000-2020 παραγραφή αναπλήρωσης ελλειμμάτων
ΣτΕ 1960-2020
Βεβαίωση μόνιμης κατοικίας. Οι αιτήσεις ακυρώσεως κατά διοικητικών πράξεων που αφορούν την εφαρμογή των περί βεβαιώσεως μόνιμης κατοικίας διατάξεων, οι οποίες εντάσσονται στη νομοθεσία περί Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, υπάγονται πλέον στην αρμοδιότητα των διοικητικών εφετείων