Βεβαίωση μόνιμης κατοικίας. Οι αιτήσεις ακυρώσεως κατά διοικητικών πράξεων που αφορούν την εφαρμογή των περί βεβαιώσεως μόνιμης κατοικίας διατάξεων, οι οποίες εντάσσονται στη νομοθεσία περί Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, υπάγονται πλέον στην αρμοδιότητα των διοικητικών εφετείων
ΔιατΕισΠλημΠατρών 315-2020 εργασιακό mobbing
Έγκλημα σωματικής βλάβης αδυνάμων προσώπων. Καταλαμβάνει όλες τις πράξεις σωματικής βλάβης που στρέφονται κατά αδυνάμων προσώπων, εφόσον βρίσκονται υπό την επιμέλεια ή την προστασία του δράστη ή έχουν μαζί του σχέση εργασίας ή υπηρεσίας. Λόγοι για τους οποίους, το άτομο αδυνατεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του έναντι του δράστη είναι η νόσος, αναπηρία, το γήρας, ο υπνωτισμός, η νάρκωση, η πρόσδεση του θύματος. Έννοια ανυπεράσπιστων προσώπων. Πλήρης και μερική αδυναμία αυτοϋπεράσπισης. Περίπτωση επικλήσεως εργασιακού mobbing/εργασιακού εκφοβισμού από ανωτέρους. Απόπειρα αυτοκτονίας του θύματος. Έννοια mobbing. Κρίθηκε ότι δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα της σωματικής βλάβης αδυνάμων προσώπων. Δεν αποκλείεται αστική ή πειθαρχική ευθύνη των εγκαλουμένων.
ΣτΕ 1869-2020 ποινική καταδίκη δικηγόρου
Aυτοδίκαιη αποβολή της δικηγορικής ιδιότητας, λόγω αμετάκλητης ποινικής καταδίκης: αντίθετη, υπό προϋποθέσεις, στο άρθρο 8 της Ε.Σ.Δ.Α.
Ολομ. Ελεγκτικού Συνεδρίου 2014/2020
Καταλογισμός δημάρχου ως συνευθυνομένου. Η παράλειψη άσκησης των εποπτικών καθηκόντων του Δημάρχου και η κατάδηλη ανοχή παρεκκλινουσών δημοσιολογιστικών ενεργειών και πρακτικών, για τις οποίες έχει επανειλημμένως και αρμοδίως ενημερωθεί και οι οποίες επιφέρουν ζημιογόνα για τον φορέα αποτελέσματα, συνεπάγεται τη δημοσίου δικαίου ενοχή του προς αποκατάσταση της δημοσιολογιστικής ζημίας που επιφέρουν, καθιδρύοντας δημοσιολογιστική ευθύνη του
Ελάσσων Ολομέλεια Ελεγκτικού Συνεδρίου 740/2020
Αχρεωστήτως καταβληθείσες αποδοχές υπαλλήλου λόγω άκυρης (προφορικής) συμβάσεως εργασίας και νομιμότητα καταλογισμού
ΣτΕ 1693/2020
Πολλαπλά τέλη και ποινική αθωωτική απόφαση, ne bis in idem
ΔΕΑ 699/2019
Αχρεώστητες παροχές – Αντίκειται στην αρχή της χρηστής διοίκησης η αναζήτηση από τον ασφαλιστικό οργανισμό περιοδικών ασφαλιστικών παροχών μετά την πάροδο εύλογου χρόνου από την είσπραξή τους, ο οποίος κρίνεται εκάστοτε αναλόγως των συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης και πάντως, ελλείψει αντίθετης ρητής διάταξης, δεν μπορεί να είναι μικρότερος των πέντε ετών, αν οι παροχές αυτές έχουν μεν καταβληθεί αχρεωστήτως από τον ασφαλιστικό οργανισμό, ο ασφαλισμένος, όμως, τις έχει εισπράξει καλοπίστως – Η αναζήτηση των παροχών αυτών επιτρέπεται μόνο εφόσον κριθεί ότι αυτός που έχει εισπράξει τα αναζητούμενα ποσά τελούσε κατά την είσπραξή τους σε δόλο έναντι του οργανισμού, η κρίση δε για τη συνδρομή του δόλου πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς – Αντίθετα, κατά την έννοια της αυτής διατάξεως, επιβάλλεται η αναζήτηση από το ΙΚΑ των ποσών αυτών αν το διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της εισπράξεως και της αναζητήσεως είναι μικρό, εκτός αν αυτός που έχει εισπράξει παρανόμως, πλην καλοπίστως, τις χρηματικές ασφαλιστικές παροχές, έχει επικαλεσθεί και αποδείξει ότι η επιστροφή τους στο ΙΚΑ θα επιφέρει σε βάρος του απρόβλεπτες και δυσμενείς για τη διαβίωσή του συνέπειες –
ΠολΠρΠατρών 435/2020
Ευθύνη από δημοσίευμα – Ανάρτηση στο διαδίκτυο – Ειδική διαδικασία εκδίκασης διαφορών -.
Θέσπιση ειδικής διαδικασίας εκδίκασης διαφορών που αφορούν ευθύνη από δημοσίευμα που θίγει την τιμή ή την υπόληψη παντός προσώπου. Ανάλογη εφαρμογή και επί προσβολών προσωπικότητας που συντελούνται στο διαδίκτυο μέσο ηλεκτρονικών σελίδων ή άλλων διαδικτυακών ιστοτόπων που λειτουργούν ως διεθνές μέσο διακίνησης πληροφοριών.
ΣτΕ 1572/2020
Αίτημα περί μεταβολής της φορολογικής κατοικίας. Οίκοθεν μεταβολή της καταχωρηθείσης στο φορολογικό μητρώο διεύθυνσης κατοικίας του αιτούντος. Φορολογική διαφορά υπαγόμενη στην αρμοδιότητα των διοικητικών δικαστηρίων γεννάται από ατομικές διοικητικές πράξεις, με τις οποίες είτε επιβάλλεται αμέσως φορολογικό βάρος ή φορολογική κύρωση είτε κρίνεται αντικείμενο ευθέως συναπτόμενο με συγκεκριμένη φορολογική ή συναφή υποχρέωση συνδεόμενη με φορολογητέα ύλη ατομικώς ορισμένη, η οποία αμφισβητείται εν όλω ή εν μέρει με την προσφυγή. Δεν υπόκεινται, αντιθέτως, σε προσφυγή ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων οι διοικητικές πράξεις οι σχετιζόμενες μεν με την καθ’ όλου εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας, μη συνδεόμενες, όμως, αμέσως προς συγκεκριμένο φορολογικό βάρος, ατομικώς καθ’ υποκείμενο και αντικείμενο προσδιοριζόμενο.
ΣτΕ Ολομ. 359/2020 ne bis in idem
Λαθρεμπορία. Επιβολή πολλαπλού τέλους. Προϋποθέσεις εφαρμογής της αρχής ne bis in idem σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 του 7ου Π.Π. της ΕΣΔΑ. Η διάταξη αυτή αντιτίθεται, καταρχήν, στην εκκίνηση και εξακολούθηση διοικητικής διαδικασίας και δίκης περί της επιβολής διοικητικής χρηματικής κυρώσεως για φορολογική ή τελωνειακή παράβαση, όταν για την ίδια κατ’ ουσίαν παράβαση έχει ήδη περατωθεί αμετάκλητα η αντίστοιχη ποινική διαδικασία. Το άρθρο 96 παρ. 1 του Συντάγματος δεν αποκλείει την επιβολή από τη Διοίκηση χρηματικών κυρώσεων για παραβάσεις της φορολογικής ή τελωνειακής νομοθεσίας, ακόμα κι αν έχουν “ποινικό” χαρακτήρα, κατά την έννοια της ΕΣΔΑ. Αν προβλέπονται για την ίδια παραβατική συμπεριφορά τόσο διοικητικές όσο και ποινικές κυρώσεις, δεν αποκλείεται η θέσπιση και η εφαρμογή διατάξεων από τις οποίες να προκύπτει επίδραση της αμετακλήτως περατωθείσας ποινικής διαδικασίας και δίκης στην αντίστοιχη διοικητική διαδικασία και δίκη, ενώ τέτοιες διατάξεις, στο μέτρο που προβλέπουν δέσμευση του διοικητικού δικαστηρίου από τις κρίσεις του ποινικού δικαστή, όσον αφορά την εκτίμηση της ουσίας της υποθέσεως, πρέπει να ερμηνεύονται στενά. Αντίθετη μειοψηφία. Κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για να εξεταστεί ο κατ’ ουσίαν σύνδεσμος μεταξύ των δύο διαδικασιών, διοικητικής και ποινικής. Συντρέχουν, εν προκειμένω, οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 4 παρ. 1 του 7ου Π.Π. της ΕΣΔΑ. Η αρχή ne bis in idem αποτελεί, επίσης, γενική αρχή του δικαίου της ΕΕ και έχει ενσωματωθεί στο άρθρο 50 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης. Δεν δικαιολογείται η εξακολούθηση της διοικητικής δίκης περί της επιβολής πολλαπλού τέλους, μετά την έκδοση αμετάκλητης αθωωτικής απόφασης ποινικού δικαστηρίου. Δεν συντρέχει περίπτωση διατυπώσεως προδικαστικού ερωτήματος στο ΔΕΕ, ούτε παραπομπής στο ΑΕΔ. Το δικάσαν
Διοικητικό Εφετείο έλαβε υπόψη του την αμετάκλητη αθωωτική απόφαση κατά τρόπο που παραβιάζει την αρχή ne bis in idem, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 4 παρ. 1 του 7ου Π.Π. της ΕΣΔΑ και στο πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο. Κατά την μειοψηφία η επιβολή της κύρωσης αντίκειται στο άρθρο 96 του Συντάγματος. Δεκτές η αναίρεση, η έφεση και η προσφυγή όσον αφορά την επιβολή πολλαπλού τέλους, παραπομπή της υπόθεσης στο Τμήμα όσον αφορά την επιβολή των διαφυγόντων δασμών και φόρων (αναιρεί την αριθμ. 168/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς). Η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια με την αριθ. 1771/2019 απόφαση του ΣτΕ.