Ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση. Απαιτείται η πράξη ή η παράλειψη να είναι παράνομη. Πότε μπορεί να προκύψει ευθύνη αποζημίωσης από την εκ μέρους της πολιτείας νομοθέτηση ή από την παράλειψη νομοθέτησης. Από τη μη θέσπιση διατάξεων, βάσει των οποίων θα συνταξιοδοτείτο πρόσωπο, το οποίο απλώς συμβίωνε (ελεύθερη ένωση) με ασφαλισμένο ή συνταξιούχο του ΤΣΜΕΔΕ, που απεβίωσε, χωρίς να έχει συνάψει γάμο με αυτόν, δεν αντίκειται στα άρθρα 21 παρ. 1, 2 παρ. 1, 4 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος και 8 της ΕΣΔΑ, δεν στοιχειοθετείται ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση. Η ερμηνεία αυτή είναι σύμφωνη με τη νομολογία του ΣτΕ. Απορρίπτεται η αναίρεση ως απαράδεκτη κατά το άρθρο 12 παρ. 1 του ν.3900/2010 (επικυρώνει την αριθμ. 332/2012 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών). Όμοια με την αρ. 1200/2019 ΣτΕ.

Κρίσιμος χρόνος καθορισμού του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης κατ’ άρθρο 932 ΑΚ, μη συνεκτίμηση του θανάτου του ενάγοντος ως στοιχείου προσδιοριστικού (μειωτικού) του ύψους της και αυτοτέλεια της αξίωσης χρηματικής ικανοποίησης του θανόντος- ενάγοντος έναντι του ομοδίκου- κληρονόμου του.

Μη συνεκτίμηση τυχόν πταίσματος των οργάνων του Δημοσίου ή του ΝΠΔΔ, ως στοιχείου προσδιοριστικού (μειωτικού) του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης κατ’ άρθρο 932 ΑΚ

Παραγραφή αξιώσεων αποζημιώσεως και χρηματικής ικανοποιήσεως έναντι του Ελληνικού Δημοσίου σε περίπτωση βλάβης σώματος εξαιτίας κατάρρευσης κτίσματος

Αστική ευθύνη Δημοσίου και ν.π.δ.δ. προς αποζημίωση τρίτου συνεπεία τραυματισμού του από πτώση τμήματος που αποκολλήθηκε από διατηρητέο κτίριο.

Δίκη-πιλότος. Δώρα εορτών και επίδομα αδείας. Δικαστικοί υπάλληλοι και μισθολογικές περικοπές. Από καμία συνταγματική διάταξη ή αρχή δεν κωλύεται, καταρχήν, ο νομοθέτης, εκτιμώντας τις εκάστοτε συνθήκες και λαμβάνοντας υπόψη τη δημοσιονομική κατάσταση της Χώρας, να προβαίνει σε αναμόρφωση του μισθολογίου των δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων, εισάγοντας νέες ρυθμίσεις, οι οποίες υπόκεινται σε οριακό, μόνο, δικαστικό έλεγχο.

Ιατρική αμέλεια, θάνατος ασθενούς που οφείλεται σε πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του Νοσοκομείου, οι οποίες έλαβαν χώρα κατά το προεγχειρητικό, το εγχειρητικό και το μετεγχειρητικό στάδιο. Το ιατρικό προσωπικό του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών παρέλειψε να ενημερώσει τον ασθενή τόσο ως προς τη διαγνωστική δυσχέρεια, όσο και ως προς την ενδεδειγμένη θεραπεία για καθεμιά από τις διαφορετικές διαγνώσεις, τον βαθμό επικινδυνότητας, το ποσοστό αποτυχίας και τις πιθανές επιπλοκές της επέμβασης, σε περίπτωση που αυτή ήταν ενδεδειγμένη, με αποτέλεσμα να διενεργήσει την πιο πάνω ιατρική πράξη, χωρίς τη συναίνεση του ασθενούς κατά παράβαση του άρθρου 5 της Διεθνούς Σύμβασης του Οβιέδο και του άρθρου 47 του ν. 2071/1992.

Επώνυμο. Η διοικητική διαδικασία για την αλλαγή επωνύμου έχει εφαρμογή και στην περίπτωση που το επώνυμο τέκνου γεννηθέντος εκτός γάμου έχει κτηθεί κατά τις οικείες διατάξεις του ΑΚ, με την επίκληση συγκεκριμένων και σοβαρών λόγων, των οποίων η εκτίμηση ανήκει στην αρμόδια αρχή. Αν γίνει αναγνώριση, εκούσια ή δικαστική, είναι δυνατή η προσθήκη του πατρικού επωνύμου στο επώνυμο του τέκνου. Μη νόμιμα ο Δήμαρχος αρνήθηκε την εξέταση του αιτήματος. Νομίμως ασκείται η αίτηση από μόνη τη μητέρα, στην οποία ανήκει η άσκηση της γονικής μέριμνας του τέκνου που γεννήθηκε εκτός γάμου και αναγνωρίσθηκε από τον πατέρα του εκουσίως.

Πυροσβεστικό Σώμα και κριτήρια κατάταξης δόκιμων πυροσβεστών. Πότε η απόκλιση από την αρχή της ισότητας των φύλων είναι συνταγματικά θεμιτή. Απαγορεύεται κάθε διάκριση λόγω φύλου, άμεση ή έμμεση, όσον αφορά την πρόσβαση στην απασχόληση, την επαγγελματική εκπαίδευση και προώθηση και τις συνθήκες εργασίας στις ένοπλες δυνάμεις ή άλλα στρατιωτικώς οργανωμένα σώματα. Πότε η υιοθέτηση παρεκκλίσεων από την ως άνω αρχή είναι επιτρεπτή. Οι διατάξεις που θεσπίζουν ποσοτικούς περιορισμούς υπό την μορφή ποσοστώσεων σε βάρος των γυναικών κατά την πρόσβασή τους στο επάγγελμα του πυροσβεστικού υπαλλήλου αντιβαίνουν στα άρθρα 4 παρ. 1 και 2 και 116 παρ. 2 του Συντάγματος και της οδηγίας 76/207/ΕΟΚ, σε αντίθεση με τον καθορισμό κοινών -και για τα δύο φύλα- ορίων των επιδόσεων στις αθλητικές δοκιμασίες. Η επίδικη ρύθμιση του άρθρου 1 περ. 5 του π.δ. 19/2006, με την οποία προβλέπεται χαμηλότερο όριο αναστήματος για τις γυναίκες υποψηφίους, δεν συνιστά διάκριση λόγω φύλου, άμεση ή έμμεση. Ο νομοθέτης δύναται να θεσπίσει είτε απαίτηση ελαχίστου ύψους διαφορετικού για άνδρες και γυναίκες υποψηφίους, είτε απαίτηση ελαχίστου ύψους κοινού για άνδρες και γυναίκες υποψηφίους, μεριμνώντας ώστε ο καθορισμός αυτός να μην άγει σε αποκλεισμό δυσανάλογα μεγαλύτερου ποσοστού γυναικών εν δυνάμει υποψηφίων. Η διάταξη που προβλέπει χαμηλότερο όριο αναστήματος για τις γυναίκες υποψηφίους δεν μπορεί να εφαρμοσθεί αναλογικά και στους άνδρες υποψηφίους. Η τυχόν θέσπιση κοινού ελάχιστου αναστήματος στο 1,70 μ., θα συνιστούσε έμμεση διάκριση σε βάρος των γυναικών, μη δικαιολογούμενη από λόγους δημοσίου συμφέροντος. Η επίμαχη ρύθμιση δεν παραβιάζει την αρχή της αξιοκρατίας και βρίσκεται εντός του πλαισίου των εξουσιοδοτικών διατάξεων του ν. 1590/1986. Ο εκκαλών δεν επικαλείται παραβίαση κάποιας άλλης, πλην του άρθρου 14, διάταξης της ΕΣΔΑ. Αβάσιμα προβάλλεται παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, λόγω της προηγούμενης προϋπηρεσίας του εκκαλούντος ως πυροσβέστη εποχικής απασχόλησης. Παραπομπή της υπόθεσης στην Ολομέλεια του ΣτΕ.

ΤΕΙ και διαδικασία εκλογής ή εξέλιξης των μελών του κύριου επιστημονικού προσωπικού. Ο έλεγχος νομιμότητας του Υπουργού Παιδείας πρέπει να ασκείται μέσα σε αποκλειστική προθεσμία έξι μηνών. Έναρξη της προθεσμίας. Η ακυρωτική υα πρέπει να δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, και μάλιστα εντός του εξαμήνου. Η προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία διενεργήθηκε από τον Υπουργό Παιδείας ο έλεγχος νομιμότητας της εξέλιξης του αιτούντος σε θέση Ε.Π. βαθμίδας Καθηγητή, εκδόθηκε αναρμοδίως κατά χρόνο. Δεκτή η αίτηση ακύρωσης.